ატრაქციონის აღწერა
ქალაქ ლუტსკის მთავარი არქიტექტურული მიმზიდველობა არის ეგრეთ წოდებული ლუტსკის ციხე. ეს არის ლიტვის დიდი საჰერცოგოს ეპოქის იმ რამდენიმე არქიტექტურული ძეგლი ქვეყანაში, რომელიც დღემდე შემორჩა. დიდებული ციხეს სამი სახელი აქვს: ლუტსკის, ზემო და ლუბარტის ციხე.
ამ ადგილას პირველი შენობები დაარსდა მე -11 საუკუნეში (ციხის პირველი წერილობითი ხსენება თარიღდება 1075 წლით). ეს იყო სიმაგრეები, რომელიც შედგებოდა ხის ციხის, თავდაცვითი სიმაგრეების, კოშკებისა და კედლებისგან. ამ ფორმით, ციხე არსებობდა თითქმის ორი საუკუნის განმავლობაში.
1340 წელს, მის ნაცვლად, ლიტვის თავადი ლუბარტმა ააგო მძლავრი ქვის სიმაგრე, რომელიც იცავდა ქალაქს. ლუბერტის მეფობის დროს ლუცკის ციხე აირჩიეს პრინცის რეზიდენციად გალიცია-ვოლინის სამთავროში. 1429 წელს ლუცკში შედგა ევროპის მონარქებისა და 15 სახელმწიფოს მმართველთა კონგრესი, რომელზეც განიხილეს ცენტრალურ-აღმოსავლეთ ევროპის პოლიტიკური და ეკონომიკური საკითხები. რაინდში ტარდებოდა ტურნირები, საქორწინო ცერემონიები და დღესასწაულები.
ლუცკის ციხე შედგებოდა ზემო და ქვედა ციხეებისაგან. აქამდე, მხოლოდ ზედა ციხე შემორჩა პირვანდელ ფორმას, ქვემოდან მხოლოდ ნანგრევები იყო შემორჩენილი.
1430-1542 წლებში, პრინც სვიდრიგაილოს მეფობის დროს, ციხე დამატებით გამაგრდა. კოშკები იყო მიმაგრებული (შესასვლელი, ლედი, სტიროვაია) და გარშემორტყმული იყო კედლებით. ციხის ტერიტორია სამკუთხედს ჰგავს. გორაკის პირას აღმართული იყო ძლიერი თავდაცვითი კედლები, რომლის წყალობითაც ლუცკის ციხე არასოდეს დატყვევებულა. მის ტერიტორიამდე მისასვლელი იყო მხოლოდ სავალი ხიდი.
დღეს ლუტსკის ციხე ისტორიული და კულტურული ნაკრძალის "ძველი ლუცკის" ნაწილია. ამ უძველესი ციხის მონახულებისას შეგიძლიათ ნახოთ მისი სამივე კოშკი, სასამართლო და ოფისის შენობა, წმინდა იოანე მახარებლის საკათედრო ტაძრის მიწისქვეშა ნაწილი, სამთავროსა და საეპისკოპოსო სასახლის ნანგრევები.
