ატრაქციონის აღწერა
ქალაქ მურომის ჩრდილო-აღმოსავლეთ მხარეს, აღდგომის მართლმადიდებლური მონასტერი მოქმედებს ვლადიმერ-სუზდალის ეპარქიის ქვეშ. ის არის ქალური კომუნიკაბელური. მონასტერი მდებარეობს ფრუქტოვა გორაზე, უფრო სწორად იულსკის შესახვევში.
თუ გჯერათ ლეგენდების, მაშინ ის წარმოიშვა დიდი მურომის მთავრების - პეტრე და ფევრონიას ქვეყნის სასახლის ადგილმდებარეობის ადგილზე. აღდგომის მონასტრის შესახებ პირველი ქრონიკული ინფორმაცია მე -17 საუკუნით თარიღდება. დღემდე შემორჩენილია არქიტექტურული სამონასტრო კომპლექსი, რომელიც წარმოდგენილია მე -17 საუკუნის შენობებით-ხუთ გუმბათოვანი აღდგომის ეკლესია, აღჭურვილი სატრაპეზოთი, ასევე შემოვლითი გალერეა ვვედენსკაიას ეკლესიის ერთ გუმბათოვანი კარიბჭით, აღჭურვილი გადახურული აივნები და სამრეკლო.
რაც შეეხება ყველაზე ადრეულ სანდო ინფორმაციას აღდგომის ეკლესიის შესახებ, ისინი თარიღდება 1566 წლით. ცნობილია, რომ 1616 წელს მოკლეს ერთ -ერთი მღვდელი სახელად იოანე, თუმცა პირველი, ქრონიკული აღწერილობები ეხება 1637 წელს. თავდაპირველად, ტაძარი ხის იყო, მდებარეობდა სარდაფში, აღჭურვილი იყო სამი კარვით, გვირგვინით გვირგვინებით და რკინის შემკვრელი ჯვრებით.
აღდგომის ეკლესიას საკმაოდ შთამბეჭდავი ზომა ჰქონდა. მასში ორი სამლოცველო იყო: წმინდა ნიკოლოზ საკვირველმოქმედი და მთავარანგელოზი მიქაელი. ზოგიერთი ცნობის თანახმად, იმ დროს ეკლესიაში იყო ცამეტი ხატი, ერთი დიდი ვერცხლის ჯვარი, ორი ჭურჭელი და ოცდახუთი ხელნაწერი და დაბეჭდილი წიგნი.
აღდგომის ეკლესიის მახლობლად იყო მეორე, ხისგან ნაგები, ეკლესია ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია. ტაძარი თბილი იყო, რადგან მასში იყო დიდი ღუმელი, ასე რომ ზამთარშიც კი შესაძლებელი იყო აქ წირვა -ლოცვა. ამ ტაძრის გვერდით იყო ხის სამრეკლო, აღჭურვილი რვა ზარით, რომელთა საერთო წონა 80 პუდს აღწევდა.
მონასტერში თექვსმეტი მონაზონი ცხოვრობდა, სათავეში კი უფროსი აბატი მარიამნა იყო. მონაზონთა მთავარი ოკუპაცია იყო სახის კერვა.
მონასტერი გარშემორტყმული იყო საკმაოდ მაღალი გალავნით. მონასტერიდან არც ისე შორს იყო სასაფლაო. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ მონასტერი აშენდა მდიდარი ვაჭრის სახსრებით, სახელად ჩერკასოვი სემიონ ფედოროვიჩი.
ქრონიკის თანახმად, 1620 წელს, როდესაც მოკლეს მღვდელი იოანე, მონასტერი გაუდაბნოებულ იქნა. ამ ტრაგიკული მოვლენის შემდეგ მარემიანამ მიიღო მონასტრის შენარჩუნების უფლება.
1678 წელს აღდგომის მონასტერში ჩატარდა ინვენტარიზაცია, რომლის შედეგების მიხედვით გაირკვა, რომ მონასტერში 26 უხუცესი და მთავარი აბატი ცხოვრობდა. მსგავსი ინვენტარიზაცია ჩატარდა 1723 წელს და შეადგინა გ.კორობოვმა. იმ დროს აღდგომის მონასტერში 26 სახლი მოქმედებდა.
1764 წელს მონასტერმა არსებობა შეწყვიტა. მონასტრის გაუქმება პირდაპირ კავშირში იყო იმპერატრიცა ეკატერინე II- ის ბრძანებასთან, რომლის მიხედვითაც განხორციელდა ეკლესიის მიწის ნაკვეთების სეკულარიზაცია. ამის შემდეგ, ვვედენსკაიას და ვოსკრესენსკაიას ეკლესიები ექსკლუზიურად მრევლი გახდა. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ყველა მონაზონი გადაყვანილია სამების მონასტერში.
მე -19 და მე -20 საუკუნის დასაწყისში პერიოდში ეკლესიები დარჩნენ ჩვეულებრივი ქალაქის მრევლის დონეზე. ამ დროს აღდგომის ტაძარში იყო ახალი მოჩუქურთმებული კანკელი, ასევე სამეფო კარი, აღმართული 1835 წელს. იყო ორი სამსხვერპლო, რომელთაგან მთავარი აკურთხეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტაძარში შესვლის საპატივცემულოდ, ხოლო მეორე - ღვთისმშობლის იბერიული ხატის სახელით. არსებული ორი კანკელი ასევე სრულიად ახალი იყო.
საბჭოთა მმართველობის წლებში აღდგომის მონასტრის ეკლესიები დაიხურა და ყველაზე ძვირფასი ნივთები მუზეუმში გადაიტანეს; ტაძრის შენობებმა გამოიყენეს როგორც საცავი. 1929 წელს ეკლესიის სასაფლაო განადგურდა, ხოლო 1950 წელს საფლავებზე აიგო დიდი ფეხბურთის მოედანი. 1998 წელს ეკლესიები დაუბრუნდა ვლადიმირ-სუზდალის ეპარქიას.
