ატრაქციონის აღწერა
სიკანიის მთები არის მთის მასივი ცენტრალურ და სამხრეთ სიცილიაში, გადაჭიმული პალერმოსა და აგრიგენტოს შორის. იგივე სახელი - მონტი სიკანი - ატარებს რამდენიმე დასახლებას, რომელიც მდებარეობს ამ ტერიტორიაზე.
სიკანის მთები დამზადებულია თიხისა და ქვიშაქვისგან, რომლებიც მრავალი ასეული წელია გამოიყენება საძოვრებად, ხოლო თავად მთიანი რეგიონები, ზღვის დონიდან 900 მეტრზე მაღლა, კირქვის კლდეებია, რომლებიც ჩამოყალიბდა მეზოზოური ხანის დროს. სიკანის უმაღლესი მწვერვალებია როკა ბუსამბრა (1613 მეტრი) და მონტე კამარარატი (1500 მეტრზე მეტი).
ზოგიერთმა შეიძლება თქვას, რომ სიცილიის ზოგიერთი მთა და ქედი ბევრად უფრო თვალწარმტაცია ვიდრე სხვები. მაგალითად, ეტნა არის კუნძულის ყველაზე მაღალი მწვერვალი და უდიდესი აქტიური ვულკანი ევროპაში. თქვენ გახსოვთ ნებროდის მკვეთრი და ტყიანი მწვერვალები, მადონის და პელორიტანის მთების მოღრუბლული მწვერვალები, რომლებიც გადაჭიმულია კატანიიდან მესინამდე ეტნასა და იონიის ზღვის სანაპიროებს შორის. სიკანის მთები, იბლეის მთებთან ერთად, ჩვეულებრივ ტურისტების ყურადღების მიღმა რჩება. თუმცა, ეს მითიური მწვერვალები იმსახურებს უფრო მჭიდროდ ნახვას - უძველესი ლეგენდების თანახმად, სწორედ აქ განვითარდა ლეგენდა იკაროსსა და დედალუსზე.
ესაზღვრება ფიკუზა ჩრდილოეთით, კალტანიზეტა აღმოსავლეთით, სალემი დასავლეთით და აგრიგენტო სამხრეთით, სიკანეთის მთები მჭიდროდ არის დაკავშირებული ძველ სიკანელ ხალხთან, სიცილიის პირველ მცხოვრებლებთან. როდესაც ფინიკიელები და ბერძნები გამოჩნდნენ კუნძულზე, სიკანელები უკვე დასახლდნენ ამ პატარა ტერიტორიაზე მის სამხრეთ ნაწილში.
სიკანის უმაღლესი მწვერვალები, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, არის როკა ბუსამბრა და მონტე კამამარტი. ეს უკანასკნელი, როგორც ჩანს, გარკვეულწილად უფრო მაღალია მიმდებარე ხეობების გამო. ორივე მწვერვალი თოვლით დაფარულია თებერვლის ბოლომდე. მთის ქედის ტერიტორიის გასწვრივ მიედინება რამდენიმე წყლის ნაკადი, რომელთაგან ყველაზე ცნობილია პლატანი - ძველი ბერძნები მას ჰალიკოსს უწოდებდნენ. იმ დღეებში ის იყო ნავიგაცია და არ გამოშრობოდა ზაფხულის ყველაზე ცხელ თვეებშიც კი.
უმაღლესი მწვერვალების ფერდობებისა და რამდენიმე დაცული ტერიტორიის გარდა, სიკანი არ არის ტყიანი ტერიტორია, თუმცა ფართო ტყეები აქ გაიზარდა ძველი საბერძნეთის ეპოქაში. ტყეების გაჩეხვის პროცესს რეკორდული დრო დასჭირდა, ალბათ მხოლოდ რამდენიმე ათეული წელი. მე -19 საუკუნეში ის სიცილიაში გოგირდის მოპოვების ერთ -ერთი მთავარი ადგილი იყო. მაღაროელებმა გათხარეს კირქვა ძვირფასი ლითონის მოსაპოვებლად და ზოგიერთ ადგილას ამან გამოიწვია ლანდშაფტების სრული განადგურება და ბუნებრივი ეკოსისტემების განადგურება.
სიკანის მთების უმეტესობა დიდი ხანია ადამიანებმა გააშენეს სოფლის მეურნეობის მიზნით. როდესაც რომაელებმა სიცილია მოიხსენიეს, როგორც მათი გაფართოებული იმპერიის მარცვლეული, ისინი პირველ რიგში საუბრობდნენ სიკანის ტერიტორიაზე. პირველი მუდმივი ქალაქები აქ დაარსდა არაბების მმართველობის დროს: აგრიგენტოსა და სკიკას პორტებიდან ადვილია ტუნისში ჩასვლა, რომლის მონახაზი ჩანს კარგ ამინდში მაღალი სანაპირო ბორცვებიდან. მე -13 საუკუნეში ფეოდალიზმი დაიწყო გავრცელება სიკანიის მთების ტერიტორიაზე, დაუნდობლად იყენებდა ადგილობრივ მოსახლეობას. გოგირდის მოპოვების ინდუსტრია, რომლის მაღაროებში ძალიან ახალგაზრდა ბიჭები მუშაობდნენ მონების პირობებში, არის ამ პროცესის ყველაზე ნათელი გამოვლინება.
ფართოდ არის გავრცელებული მოსაზრება, რომ ცნობილი მაფია პირველად გამოჩნდა სიცილიის ამ მხარეში, მაგრამ არა ფეოდალური ჩაგვრის საპასუხოდ, არამედ იმიტომ, რომ მდიდარი მიწათმფლობელები, რომლებიც არ ცხოვრობდნენ თავიანთ მამულებში, მიანდეს თავიანთი უზარმაზარი ქონების მართვა საძულველ "გაბელოტებს", სასტიკებს. და კორუმპირებული ზედამხედველები მიდრეკილნი არიან ქურდობისა და მკვლელობისკენ.1812 წლამდე სიკანში მიწის მყიდველებს შეეძლოთ საპატიო წოდება მიეღოთ - ამდენად ბევრი გაბელოტი ორ ათწლეულში ბარონი გახდა. სხვაგან არსად არ ყოფილა ეს დამწყებნი უფრო საზიზღარი ვიდრე სიკანში.
1890-1925 წლებში სიკანიის მთების გადატვირთული ქალაქები გახდა ემიგრანტების მთავარი "მიმწოდებელი". დღეს კი პროვინციები აგრიგენტო და კალტანიზეტა ითვლება იტალიაში ყველაზე ღარიბებად. და, მიუხედავად ამისა, ამ რეგიონს აქვს განსაკუთრებული ხიბლი და ინახავს თავის ტრადიციებს.
