- როგორ მივიღოთ ლუქსემბურგის მოქალაქეობა კანონით?
- ნატურალიზაცია, როგორც გზა ლუქსემბურგის მოქალაქეობისკენ
- მოქალაქეობის მიღების და დაკარგვის სხვა მახასიათებლები
სანამ რომელიმე ქვეყანაში ემიგრაციას შეეცდებით და პასპორტის მოთხოვნას დააყენებთ, თქვენ ყურადღებით უნდა შეისწავლოთ მოქალაქეობის კანონმდებლობა, რომელიც მოქმედებს ჩამოსვლის დროს. არჩეული გზიდან გამომდინარე, შესაძლებელი იქნება დოკუმენტების შედგენა. ხშირად შეგიძლიათ შეხვდეთ თხოვნას, თუ როგორ უნდა მიიღოთ ლუქსემბურგის მოქალაქეობა, მით უმეტეს ადამიანები, რომლებმაც შეძლეს ამ გზით წასვლა ბოლომდე.
ლუქსემბურგის საჰერცოგოს პოლიტიკა მოქალაქეობის მიღების სფეროში საკმაოდ მკაცრია, ქვეყნის მცირე ზომის, პოლიტიკური სისტემისა და ეკონომიკის თავისებურებების გამო, ისინი არ არიან ერთგულნი მოქალაქეობის პოტენციური განმცხადებლების მიმართ. მათ, ვინც ოცნებობს ლუქსემბურგის პასპორტის მოპოვებაზე, ამისათვის ბევრი შრომა მოუწევთ.
როგორ მივიღოთ ლუქსემბურგის მოქალაქეობა კანონით?
საჰერცოგოს მოქალაქეობის მიღების თვალსაზრისით, ქვეყნის კანონმდებლობა არ არის ძალიან განსხვავებული მეზობლებისგან და მსოფლიო პრაქტიკისგან, იგივე საფუძვლები ვრცელდება: სისხლის უფლებაზე; ნიადაგის უფლება, თუმცა, უფრო სწორად, აუცილებელია ითარგმნოს როგორც დედამიწის უფლება; შვილად აყვანა; ნატურალიზაცია ლუქსემბურგის მოქალაქეობის მიღების ბოლო ხსენებული მეთოდი, ფაქტობრივად, ერთადერთია პოტენციური განმცხადებლების უმრავლესობისათვის.
სისხლის უფლება არის ბავშვის აღიარება ლუქსემბურგის საჰერცოგოს მოქალაქედ, თუ ორივე მშობელი, ან ერთი (მამა, დედა) არიან ამ ჯუჯა სახელმწიფოს მოქალაქეები. ნიადაგის უფლება მოქმედებს შერჩევითად: ქვეყნის ტერიტორიაზე დაბადების ფაქტი ავტომატურად არ იწვევს ლუქსემბურგის მოქალაქეობას. მშობლების მოქალაქეობა გათვალისწინებულია:
- ორივე მშობელი სხვა სახელმწიფოს მოქალაქეა - ბავშვი არ იღებს ლუქსემბურგის მოქალაქეობას;
- ორივე მშობელი - მოქალაქეობის არმქონე, მოქალაქეობის არმქონე - ახალშობილი იღებს ლუქსემბურგის მოქალაქეობას;
- ბავშვი, რომლის მშობლების შესახებ არაფერია ცნობილი, ავტომატურად ხდება საჰერცოგოს სუბიექტი.
არსებობს ორი კანონიერი გზა უცხოელი მოქალაქეებისთვის, გახდნენ ლუქსემბურგის საჰერცოგოს მოქალაქეები შვილად აყვანის გზით ან ნატურალიზაციით. ზრდასრული პოტენციური განმცხადებლებისთვის სიაში ბოლო მეთოდი პირველი და ერთადერთია.
ნატურალიზაცია, როგორც გზა ლუქსემბურგის მოქალაქეობისკენ
პირველი მოთხოვნა, რომელიც უნდა შესრულდეს, არის „ბინადრობის მოთხოვნა“, ლუქსემბურგის კანონმდებლობა ამ მხრივ საკმაოდ მკაცრია - მინიმუმ 10 წლიანი საცხოვრებელი ადგილი (მუდმივი საცხოვრებელი ადგილის დოკუმენტის მიღების შემდეგ). ბინადრობის ნებართვა შეიძლება შემცირდეს განმცხადებელთა გარკვეული კატეგორიისთვის, მაგალითად, შემდეგი პირებისათვის საცხოვრებელი პერიოდი მცირდება ხუთ წლამდე: დაიბადა საჰერცოგოს ტერიტორიაზე; ოფიციალურად აღიარებულია ლტოლვილებად; მოქალაქეობის არმქონე; ჩამოერთვა მოქალაქეობა რაიმე მიზეზით; ქვრივები, რომლებიც ადრე იყვნენ დაქორწინებულნი ლუქსემბურგის მოქალაქეზე; განქორწინდა ლუქსემბურგის მოქალაქეს. ეს უკანასკნელი პირობა გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ განქორწინებულ წყვილს ჰყავს ორი ან მეტი საერთო შვილი, ხოლო ერთი მაინც ცხოვრობს საჰერცოგოს ტერიტორიაზე.
გარდა უმრავლესობის ასაკისა და ბინადრობის მოთხოვნის, დოკუმენტების წარდგენა მოითხოვს ლუქსემბურგის მოქალაქეობის კანონით განსაზღვრული სხვა პირობების შესრულებას. სოციალურ საზოგადოებაში ათვისება ძალიან მნიშვნელოვანია პოტენციური სამუშაოს მაძიებლისთვის. წარმოდგენილი დოკუმენტების შემოწმებისას მხედველობაში მიიღება სამუშაო ადგილი და ენის ცოდნა, ისტორიისა და ტრადიციების ცოდნა.
ასევე არსებობს ლუქსემბურგში მოქალაქეობის მიღების კიდევ ერთი, ალტერნატიული გზა ნატურალიზაციით.იგი ემყარება განმცხადებლის კავშირს სახელმწიფოსთან და მის მოსახლეობასთან. მაგალითად, საშვილოსნოს ტერიტორიაზე დაბადებულ ნაშვილებ ბავშვებს, რომლებიც კანონიერ ქორწინებაში შევიდნენ ქვეყნის მოქალაქესთან, აქვთ გარკვეული პრივილეგიები. მოქალაქეობის განმცხადებლების ეს კატეგორია წერს განცხადებას ლუქსემბურგის იუსტიციის მინისტრისადმი, სადაც მითითებულია "ალტერნატიული" ნატურალიზაციის მიზეზები. მოქალაქეობის მისაღებად საკმარისია სამინისტროს ხელმძღვანელის თანხმობა.
მოქალაქეობის მიღების და დაკარგვის სხვა მახასიათებლები
ლუქსემბურგის კანონმდებლობა ორმაგი მოქალაქეობის უარყოფის მდგომარეობაშია. გამონაკლისია ბავშვები, რომლებიც საჰერცოგოს მოქალაქეებიდან იბადებიან, მაგრამ ქვეყნის გარეთ. მათ შეუძლიათ მიიღონ მოქალაქეობა დაბადების ადგილზე, სხვა სახელმწიფოს ტერიტორიაზე მოქმედ კანონებთან დაკავშირებით. ეს მდგომარეობა გრძელდება მანამ, სანამ ბავშვი თვრამეტი წლის გახდება. ამ ასაკში მან უნდა მიიღოს დამოუკიდებელი გადაწყვეტილება, აირჩიოს ან ქვეყნის მოქალაქეობა დაბადების ადგილას, ან ლუქსემბურგის საჰერცოგოს მოქალაქეობა და უარი თქვას პირველზე.
ლუქსემბურგის მოქალაქეობის დაკარგვა შეიძლება იყოს ნებაყოფლობით, როდესაც ადამიანი უარს ამბობს მოქალაქეობაზე, ან უნებლიე საფუძველზე სხვადასხვა მიზეზის გამო. მათ შორის - სხვა ქვეყნის მოქალაქის უფლებების მოპოვება, დანაშაულის ჩადენა (ვრცელდება ნატურალიზებულ მოქალაქეებზე).
