ატრაქციონის აღწერა
წმინდა ამაღლების სკეტი აშენდა 1857 წელს სოლოვეცკის კუნძულებზე, ადრე არსებული სამლოცველოს ადგილზე, რომელიც აშენდა ანგელოზებთან ერთად ერთ -ერთი სასწაულის საპატივცემულოდ. ესკიზის მშენებლობის დასრულება მოხდა 1862 წელს. მთის საკმაოდ ციცაბო ფერდობებზე დაიდო წრიული გზა, რომელიც მიდიოდა ყველაზე მაღალ წერტილამდე, რომელზედაც მდებარეობდა ამაღლების ეკლესია. სეკირნაია გორას თავზე აშენდა სამსაფეხურიანი ტაძარი ნიჭიერი არქიტექტორის შახლარევის პროექტის მიხედვით, ხოლო სამლოცველო ხონეხში მთავარანგელოზ მიქაელის სასწაულის სახელზე მდებარეობდა ქვედა იარუსში, წმინდა ტახტი უფლის ამაღლების სახელი იყო შუა იარუსზე და სამრეკლო აშენდა ზედა იარუსზე. ეკლესიის ქორწილი ჩატარდა ზღვის შუქურის სახით, რომელიც აშკარად ჩანს ზღვიდან 60 კილომეტრის მანძილზეც კი. მთის ფუძიდან ტაძრის უმაღლესი წერტილის სიმაღლეა დაახლოებით 100 მ. ეკლესიის ჩრდილო-აღმოსავლეთიდან არის პატარა სადამკვირვებლო გემბანი, საიდანაც კუნძულის ჩრდილოეთ ნაწილის ულამაზესი სცენური ხედი, ისაკოვსკაიას უდაბნო და იხსნება სავვატიევსკის სკეტი.
გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ორსართულიანი ხის საკნის შენობა მიამაგრეს ეკლესიას სამხრეთ-დასავლეთი მხრიდან, ხოლო აბანო აშენდა ოდნავ ქვემოთ, პატარა ნახევრად მთაზე, მოეწყო ბოსტნეულის ბაღები და სხვა აუცილებელი შენობა-ნაგებობები. ასე მოხდა წმინდა ამაღლების სკეტის დაარსება არქიმანდრიტ პორფირის ქვეშ.
მე -19 საუკუნის განმავლობაში მონასტერი წარმოუდგენლად მდიდარი იყო მრავალფეროვანი ეკონომიკური საქმიანობის შედეგად. ბერებმა თავად ააგეს ხომალდები, ორთქლმავლები და უბრალოდ მცურავი შუნერები, რომლებიც მონასტრის ეკიპაჟით იყო დაკომპლექტებული. გემებმა განახორციელეს რეგულარული სატვირთო და სამგზავრო ფრენები ონეგას ყურედან და არხანგელსკიდან. 1904 წელს შუქურა განახლდა და აღჭურვილი იქნა ახალი ფრანგული ობიექტივით. თანამედროვე დროშიც კი, შუქურა კვლავ გამოიყენება.
1923-1939 წლებში მონასტერში იყო სოლოვეცკის სპეციალური დანიშნულების ბანაკი, რომელიც მდებარეობს სეკირნაია გორაზე. მასში, თუნდაც ზამთრის სეზონზე, პატიმრები იყვნენ ტანსაცმლის გარეშე და ცოტას გაუძლო დახვეწილმა წამებამ, რადგან ისინი გაგზავნეს ამ ადგილას არა სასჯელის მოსახდელად, არამედ სასიკვდილოდ. ბანაკის შესახებ ბევრი დოკუმენტური ფაქტი დაიკარგა, თუმცა ცნობილია, რომ XX საუკუნის 20-იანი წლების ბოლოს სოლოვეცკის კუნძულებზე დაახლოებით 25-30 ათასი პატიმარი იყო.
1939 წელს ჩრდილოეთ ზღვის ფლოტის სასწავლო რაზმი დასახლდა კუნძულებზე, ხოლო 1942-1945 წლებში ფუნქციონირებდა ახალგაზრდების სკოლა. სოლოვეცკის კუნძულებზე განთავსებული იყო სამხედრო ჰოსპიტალი, ტყვიამფრქვევის კომპანია, ბატარეები და მრავალი სხვა. დღეს აქ დაახლოებით 1200 ადამიანი ცხოვრობს, ასევე 20 -ზე მეტი კერძო საწარმო და სხვადასხვა დაწესებულება.
1970 -იანი წლების დასაწყისში მთავრობამ ყურადღება გაამახვილა სოლოვეცკის მონასტერზე, როგორც არქიტექტურისა და ისტორიის უნიკალური ძეგლი, რომელიც არ ფუნქციონირებდა 50 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში. ამ დროს მონასტერი მუზეუმ-ნაკრძალი გახდა. 1990 წლის 25 ოქტომბერს გაიმართა წმინდა სინოდის კრება, სადაც გადაწყდა სოლოვეცკის მონასტრის ახალი სიცოცხლის მიცემა. განახლებული მონასტერში პირველი ლიტურგია ჩატარდა უფლის ამაღლების დღესასწაულზე, რომელიც ჩატარდა 1992 წელს.
1992 წლის 21 აგვისტოს ზაფხულში, სეკირნაია გორას ბაზაზე, სკეტის ჩრდილოეთით, წმიდა არქიმანდრიტმა პატრიარქმა ალექსი მეორემ აკურთხა თაყვანისცემის ჯვარი სოლოვეცკის აღმსარებელთა და ახალი მოწამეთა სახელით და ასევე გამართა მემორიალი მომსახურება იმ ადამიანებისთვის, ვინც დაზარალდა ამ ადგილებში ქრისტეს რწმენის გამო.
2003 წელს სკირნაიას მთაზე წმინდა ამაღლების სკეტის საქმიანობა სრულად აღდგა.ერემონახის მეთაურად დაინიშნა იერონონკი მათე რომანჩუკი. 2005-2008 წლებში ჩატარდა სარემონტო და სარესტავრაციო სამუშაოები წმინდა ამაღლების ტაძარში, ასევე აღდგა გვერდით დახატული ფრესკები მთავარანგელოზ მიქაელის სასწაულის სახელზე, ხოლო საკნის შენობაში დაიწყო აღდგენითი სამუშაოები.
