ატრაქციონის აღწერა
კომის რესპუბლიკის ერთ -ერთი ყველაზე ცნობილი ტაძარი არის წმინდა ყაზანის ეკლესია, რომელიც მდებარეობს სიქტივკარის ერთ -ერთ ყველაზე მონახულებულ თვალწარმტაც ადგილას - მდინარე სისოლას ზემოთ.
ძველ დროში ადრე სამლოცველო აშენდა თანამედროვე ტაძრის ადგილზე, რომელიც თავდაპირველად აღმართული იყო სოფელ კოჩპონაში. იგი აკურთხეს წმინდანთა იოანესა და უსტიუგის საოცრებათა პროკოპიუსის პატივსაცემად. სამლოცველოს პირველი ნახსენები თარიღდება შორეულ წარსულში, როდესაც ის ჩამოთვლილი იყო სამების უსტ-სისოევსკის სამრევლოს დოკუმენტებში. მთელი 1860 წლის განმავლობაში, მორწმუნე გლეხების დახმარების წყალობით, სამლოცველომ შეიძინა სამსხვერპლო.
1861 წლის 27 მაისს, აშენებული წმინდა ყაზანის ეკლესია აკურთხეს ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის სახელით სამების საკათედრო ტაძრის მღვდელმთავრების მიერ. იყო მრავალი სხვადასხვა ტაძრის ჭურჭელი წმინდა მსახურების საჭიროებისთვის, რის გამოც მსახურება გახლდათ ხშირი მოვლენა და ტარდებოდა არდადეგებზე, კვირას, ასევე ერთგული მრევლის მოთხოვნით.
1901 წლის 26 ივნისს ამინდი განსაკუთრებით ცხელი იყო, რომელსაც თან ახლდა ძლიერი ქარი. ძლიერი ქარიშხლის გამო ერთ -ერთ გლეხურ სახლს ცეცხლი გაუჩნდა და ალი ისე სწრაფად გავრცელდა, რომ მისი ჩაქრობის საშუალება არ იყო. ქარის არსებობა სულ უფრო მეტად უწყობდა ხელს ალის გადასვლას ერთი სახლიდან მეორეში, იწვოდა ყველაფერი მის გზაზე - მალე თითქმის მთელი სოფელი ცეცხლის წყალობაში აღმოჩნდა და ხანძრის თავიდან აცილების არაერთი მცდელობა წარმატებით არ დასრულებულა. სამრეკლოს ეკლესია ასევე ცეცხლის ძალაში იყო, ხოლო კანკელი ხატებით დაიწვა, მრავალი საეკლესიო ჭურჭელი და საყოფაცხოვრებო ნივთების მხოლოდ მცირე ნაწილი გადაარჩინა. მაგრამ დიდმა მოვლენამ აღნიშნა სოფლის სამწუხარო ბედი - ყაზანის ღვთისმშობლის ხატი ხელუხლებელი აღმოჩნდა - მალე იგი სოფლის მცხოვრებლებმა დამწვარი საგნების გროვებს შორის იპოვეს. წმინდა ხატი, დღემდე სიამოვნებს ერთგულ მრევლს, რომლებიც იმყოფებიან წმინდა ყაზანის ეკლესიის კანკელში. ყველა იმ მოვლენის შემდეგ, რაც მოხდა, სოფლის მოსახლეობამ ყოველწლიურად აღუთქვა პირობა საშინელი მოვლენის დღეს, რომ ჩაეტარებინათ ლოცვები უფალ ღმერთსა და მის დედას, მათი ხსნის შესახებ გამანადგურებელი ცეცხლის დაუნდობელი ალისგან.
ხანძრის შემდეგ ადგილობრივმა მოსახლეობამ დიდი ძალისხმევა დახარჯა თავისი სოფლის აღსადგენად. სასტიკი ზამთარი, რომელსაც მხოლოდ რამდენიმე ქოხში უნდა გაუძლო, განსაცდელში გადაიზარდა. ვინაიდან ტაძარი ასევე დაიწვა ხანძრის დროს, ახალი ხის ეკლესია უნდა აეშენებინათ. 1906 წლის შემოდგომაზე ახლად აშენებული ეკლესია აკურთხეს ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის საპატივცემულოდ.
1917 წლის მოვლენებმა არ შეიძლება გავლენა მოახდინოს ტაძრის ბედსა და მდგომარეობაზე, რომელიც გახდა მრევლის ყველა მორწმუნის თავშესაფარი და უკანასკნელი იმედი. განადგურებული მონასტრების მრავალი ბერი, ერისკაცები და სასულიერო პირები დასახლდნენ ტაძრის პერიმეტრზე, განიცადეს საშინელი სულიერი კრიზისი. 1937 წელს ტაძარი მთლიანად განადგურდა - საზოგადოება დაინგრა, მღვდლები არ იყვნენ. 1938 წელს დაიწყო კითხვა ტაძრის მუშაობის შეწყვეტის შესახებ და მომდევნო წელს იგი დაიხურა, რის შემდეგაც იგი დაიწყო გამოყენებულმა როგორც სამკითხველო ქოხი.
1941-1945 წლების ომის შუაგულში, წმინდა ყაზანის ეკლესია ხელახლა გაიხსნა და სოფლის მოსახლეობამ ერთხმად შეუდგა ტაძრის აღდგენას. ამავდროულად, საეკლესიო საზოგადოებამ წერილი მისწერა მოსკოვის ადმინისტრაციას სახალხო კომისართა საბჭოსთან არსებული რელიგიის საკითხთა საბჭოსთან თხოვნით, რომელიც მიმართული იყო კომის რესპუბლიკის ქალაქ სიქტივკარის მუზეუმს, დაბრუნებულიყო ერთხელ ჩამორთმეული ტაძრის ჭურჭელი რა
სხვადასხვა ეპარქიის სასულიერო პირთა მნიშვნელოვანმა რაოდენობამ დაიწყო მღვდელმთავრის ბილიკის აღება ახლად გახსნილ წმინდა ყაზანის ეკლესიაში.ვორკუტას და სიქტივკარის ეპისკოპოსმა პიტირიმ ვოლოჩკოვმა ტაძარში აღავლინა მსახურება, როგორც დიაკვანი. 1996 წლის გაზაფხულზე ეკლესიას ეწვია ალექსი II, სრულიად რუსეთის უწმინდესი პატრიარქი, რომელიც ასრულებდა ლოცვას. 1997 წლის ზაფხულში, პირველი ლიტურგია კომის ენაზე აღესრულა წმინდა ყაზანის ეკლესიაში.
დღეს ეკლესიას აქვს ბიბლიოთეკა მრევლისთვის. ტაძარი აქტიურია მისიონერულ საქმიანობაში. საეკლესიო იგავები და სასულიერო პირები მოგზაურობენ კომის რესპუბლიკის სხვადასხვა რაიონში და ატარებენ ღვთაებრივ მსახურებებს, აწყობენ ახალ სამრევლოებს და ეხმარებიან ახალი ეკლესიების მშენებლობაში.
