ატრაქციონის აღწერა
დაბა გაბროვოში ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია რენესანსის პერიოდის ბულგარეთის ტაძრის არქიტექტურის შედევრია. იგი აღმართეს 1804 წელს წმინდა პარასკევა პიატნიცას პირველი გაბროვოს ეკლესიის მახლობლად. მშენებლობა განხორციელდა თურქეთის ხელისუფლებასთან ოფიციალური შეთანხმების გარეშე (იმ წლებში ბულგარეთი ოსმალეთის უღელში იყო), ამიტომ ტაძარი თავდაპირველად პატარა იყო, შეუმჩნეველი, მიწაში იყო ჩაღრმავებული. როდესაც გაირკვა, რომ არ არსებობდა დოკუმენტები ეკლესიის მშენებლობის უფლების შესახებ, ადგილობრივმა მოსახლეობამ ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ არ დაეხურა მისი დახურვა.
მე -19 საუკუნისათვის გაბროვო მნიშვნელოვნად გაიზარდა და გახდა მნიშვნელოვანი საგანმანათლებლო, კომერციული და სამრეწველო ცენტრი. გადაწყდა ახალი ტაძრის აშენება - უფრო დიდი და ლამაზი. 1865 წლის მაისში ძველი ეკლესია დაანგრიეს და მის ნაცვლად ახლის მშენებლობა დაიწყო. ნამუშევარს ხელმძღვანელობდა რენესანსის გამოჩენილი არქიტექტორი გენჩო კინევი. მშენებლობა დასრულდა ერთი წლის შემდეგ და ოქტომბერში ჩატარდა კურთხევის ცერემონია.
ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია მდებარეობს ქალაქის ცენტრალურ ნაწილში, საიდანაც იშლება ულამაზესი ხედი მდინარე იანტრას ერთ -ერთი ულამაზესი ქვის ხიდისა - ბაევის ხიდისაკენ. შენობა ორსართულიანი ბაზილიკაა გუმბათოვანი გადახურვის კოშკით. ფასადები გაფორმებულია ქვის რელიეფებით, რომელზეც გამოსახულია მცენარეები და ცხოველები. ცაცხვის კანკელი, დამზადებული სამ წელიწადში (1882-1885 წწ.), არის ხეზე კვეთის სახელოსნოს მაგალითი.
ამ ეკლესიის ზარების შესახებ არის საინტერესო ამბავი. ოსმალეთის მმართველობის წლებში აკრძალული იყო ზარების დაყენება და მით უმეტეს - მათი რეკვა. სამაგიეროდ, მე -19 საუკუნის შუა ხანებამდე სასულიერო პირებმა გამოიყენეს ხის საცემი - პერკუსიული მუსიკალური ინსტრუმენტი ფირფიტების სახით, რომლებიც ჩაქუჩით დააკაკუნეს. ღვთისმშობლის მიძინების ახალი ეკლესიის ზარები სპეციალურად გაკეთდა და ჩამოიტანეს საზღვარგარეთიდან, მაგრამ მათი ჩამოკიდება არ შეიძლებოდა. გაბროველებმა ზარი სოკოლსკის მონასტერში წაიყვანეს და გარკვეული ხნით დაივიწყეს. თუმცა, ზეიმის მესამე დღეს სულთან აზისის ტახტზე შესვლის საპატივცემულოდ, ზარები დაირეკა სოკოლსკის მონასტრიდან. ამან სასიამოვნოდ გააოცა გაბროვოს მცხოვრებლები და გააოცა თურქეთის ხელისუფლება. თუმცა, ადგილობრივმა მოსახლეობამ მოახერხა დაერწმუნებინა თურქები, რომ არ არსებობდა ახალი მმართველისადმი ერთგული გრძნობების გამოხატვის უფრო საზეიმო გზა, ვიდრე ზარების რეკვა, ხოლო მონასტრის სამრეკლო ხელუხლებელი დარჩა.
