ატრაქციონის აღწერა
სენ-მედარდის ეკლესია, ერთადერთი შუა საუკუნეების ეკლესია სენ-მარსელის კვარტალში, აშენდა სენ-მედარდის სამლოცველოს ადგილას, რომელიც აქ არსებობდა მე -9 საუკუნეში. სამლოცველო დაერქვა წმინდა მედარის, ნუაიონის ეპისკოპოსის დროს მეფე კლოტარ I- ის დროს. როგორც ქრონიკებიდან ჩანს, ეპისკოპოსი იყო ძლიერი და დამოუკიდებელი ადამიანი: დაახლოებით 550 წელს მან აკურთხა დიაკვნად ფრანკთა დედოფალი რადეგუნდა, რომელიც გაიქცა მისი უსიყვარულოდ. ქმარი, კლოტარი.
დროთა განმავლობაში, სამლოცველოს ადგილზე აშენდა პირველი პარიზის ეპისკოპოსი, რომელიც განადგურდა ვიკინგების მიერ მე -7 საუკუნეში. პაპი ალექსანდრე III- ის ხარი (1163 წ.) აღნიშნავს სენ-მედარდის მეორე ეკლესიას, რომელიც აშენებულია იმავე ადგილას და შედის წმ. ჟენევიევი. შენობა ახლანდელ ქუჩაზე მუფთარში უკვე არის, ამრიგად, მესამე ეკლესია მიძღვნილი წმ. მედარუ.
არსებული ტაძრის მშენებლობა მე -15 საუკუნეში დაიწყო - ეს პროცესი, შეწყვეტილი რელიგიური ომებით, გაგრძელდა მე -18 საუკუნემდე. 1561 წელს ჰუგენოტებმა დაწვეს ეკლესია კათოლიკე მრევლთან შეტაკების შემდეგ. ამ ხანძარმა მისცა სიგნალი კათოლიკეებსა და პროტესტანტებს შორის ნახევარსაუკუნოვანი შეიარაღებული დაპირისპირებისათვის, რომლის კულმინაცია იყო წმინდა ბართლომეს ღამე.
მე -17 საუკუნის მეორე ნახევარში ეკლესია აირჩიეს იანსენისტებმა - ერეტიკული მოძღვრების მიმდევრებმა, დაგმო პაპის ინოკენტი X- ის ხარი (1653 წ.). იანსენისტები თანდათანობით გადავიდნენ სექტაში საკუთარი ცრურწმენებით. სენ-მედარდის ეკლესიის სასაფლაოზე დაკრძალულია დოქტრინის გამოჩენილი მხარდამჭერი, დეკანოზი ფრანსუა პარიზი. ეგრეთ წოდებულმა კონვულსიონისტებმა დაიწყეს შეკრება მის საფლავზე, განიცადეს ექსტაზი და სჯეროდათ, რომ უიმედოდ ავადმყოფები აქ განიკურნებოდნენ. ამის გაგებისთანავე მეფე ლუი XV- მ ბრძანა, რომ სასაფლაო დაკეტილიყო და ამ ადგილას ყველა სასწაული შეეჩერებინა. ამის შემდეგ, წარწერა "მეფე კრძალავს ღმერთს აქ სასწაულების მოხდენას" გამოჩნდა ჭიშკართან.
ეკლესია მდებარეობს Rue Mouffetard– ზე - ვიწრო, მოხრილი, დაცული შუა საუკუნეების პარიზის დროიდან, არ დანგრეული ბარონ ჰაუსმანის მიერ. ქუჩაში ბევრი სახლი მე -17 საუკუნეს ეკუთვნის. მათზე ჯერ კიდევ ძველი სავაჭრო ნიშნებია ჩამოკიდებული, რომლითაც პარიზელებმა განსაზღვრეს მისამართი ნაპოლეონის წინაშე (ეს იყო იმპერატორმა, რომელმაც შემოიღო სახლების ნუმერაცია). აქ ცხოვრობდნენ პასკალი, დეკარტი, დიდრო, ემილ ზოლა, პროსპერ მერიმე.
ქუჩის დამახასიათებელი თვისებაა ქუჩის საკვების უზარმაზარი ბაზარი, რომელიც გადაჭიმულია ეკლესიის წინ ხილისა და სხვა საკვების მთებით.
