ატრაქციონის აღწერა
სტრადივარის მუზეუმი თარიღდება 1893 წლით, როდესაც კრემონამ ჯოვანი ბატისტა ცერანისგან მიიღო შაბლონების, ნიმუშების და სხვადასხვა ინსტრუმენტების კოლექცია, რომლებიც ეკუთვნოდა ადგილობრივ ვიოლინოს შემქმნელებს, მათ შორის ცნობილ ანტონიო სტრადივარს. 1895 წელს მუზეუმს კიდევ ერთი შემოწირულობა გაუკეთა პიეტრო გრულმა - მან შემოიღო ოთხი ხის დამჭერი, რომლებიც ასევე გააკეთა სტრადივარმა. მაგრამ მუზეუმის კოლექციის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი არის არტეფაქტები იგნაციო ალესანდრო კოზიოს გრაფის სალაბუეს კოლექციიდან. დაიბადა 1755 წელს, ის იყო პირველი ვინც შეაგროვა დიდი ვიოლინოს შემქმნელთა მემკვიდრეობა. სტრადივარის სახელოსნოდან შემორჩენილი ალესანდრო კოზიომ შეძლო დაკმაყოფილებულიყო ვიოლინოს წარმოებისადმი ინტერესი და მალევე გახდა მთავარი ექსპერტი ამ სფეროში. კოლექცია, რომელიც შედგებოდა ხის ნიმუშებისგან, ქაღალდის ესკიზებისაგან და სხვადასხვა საგნებისგან, რომლებიც გამოიყენება ვიოლინოების, ვიოლების, ჩელოსა და სხვა მუსიკალური ინსტრუმენტების წარმოებაში, 1920 წელს გაიყიდა კოზიოს ოჯახის უკანასკნელ წევრს, მარკიზ პაოლას დალა ვალეს დელ პომოროს, ა. ვიოლინოს შემქმნელი ბოლონიიდან ჯუზეპე ფიორინი 100 ათასი ლირით. მოგვიანებით, ეს ფასდაუდებელი კოლექცია ყურადღებით შეისწავლა სიმონ ფერნანდო საკკონმა, რომელმაც შეაგროვა ინფორმაცია კოლექციის თითოეული ერთეულის შესახებ. ფიორინი დამარცხდა მისი კოლექციის საფუძველზე იტალიაში ვიოლინოს სკოლის შექმნის მცდელობაში და საბოლოოდ, 1930 წელს, მთელი კოლექცია კრემონაში გადაიტანა. იმავე წელს, სალაბუეს კოლექციით გამოფენა გაიხსნა პალაცო აფიტატაში. მუზეუმი შემდეგ გადავიდა Palazzo del Arte– ში, მაგრამ 2001 წელს დაუბრუნდა მე -18 საუკუნის Palazzo Affaitati– ს ელეგანტურ შენობას.
დღეს სტრადივარის მუზეუმის ექსპოზიციები დაყოფილია სამ ნაწილად. პირველი მოგვითხრობს ვიოლინოებისა და ვიოლების წარმოების შესახებ კრემონის კლასიკური სკოლის ტრადიციების შესაბამისად, მეორე წარმოადგენს მე –19 საუკუნის მეორე ნახევრის იტალიელი მევიოლინეების ინსტრუმენტებს - მე –20 საუკუნის პირველ ნახევარს, ხოლო მესამე გამოფენილია სალაბუე-ფიორინის იგივე კოლექცია 710 არტეფაქტით თვით სტრადივარის სახელოსნოდან.
