ატრაქციონის აღწერა
ეკლესიის სრული სახელი ჰგავს იოანე ნათლისმცემლის მოკვეთის ეკლესიას წმინდა კირილე ბელოზერსკის სამლოცველოთი. ეკლესია არის მცირე ივანოვსკის მონასტრის საკათედრო ტაძარი, რომელიც მდებარეობს ცნობილი კირილო -ბელოზერსკის მონასტრის ტერიტორიაზე, რომელიც აშენდა ვასილი III– ის დიდი მოსკოვის მთავრის ფულით. პრინცმა გადაწყვიტა აეშენებინა ეკლესია მას შემდეგ, რაც მისი ვაჟი, მომავალი მეფე ივანე საშინელი დაიბადა, რაც ეკლესიის სრულ დამსახურებად ითვლებოდა.
1528 წელს კირილო-ბელოზერსკის მონასტერში პილიგრიმობაზე ჩამოვიდა პრინცი ვასილი III, რომელსაც მემკვიდრე სჭირდებოდა. როგორც კი დაიბადა მისი უკანასკნელი ვაჟი, ივანე IV, 1531 წელს მონასტერში დაიწყო ორი ეკლესიის მშენებლობა: იოანე ნათლისმცემლის თავი და მთავარანგელოზ გაბრიელის ეკლესია. მოგეხსენებათ, იოანე ნათლისმცემელი არის ივანე საშინელის მფარველი. არსებობს მოსაზრება, რომ ორივე ეკლესია აშენებულია როსტოვის არტელის მიერ.
ეკლესია არ არის შთამბეჭდავი ზომით. აღმართვის მომენტიდან მას ჰქონდა ორი თავი: მთავარი და მდებარეობს სამლოცველოს ზემოთ კირილ-ბელოზერსკის სახელით. ერთ -ერთ ხელნაწერს ჰქონდა ჩანაწერი, რომ იყო სამლოცველო ნიკოლოზ საკვირველმოქმედის სახელით. იოანე ნათლისმცემლის ეკლესია ტრადიციულად დასრულებული ოთხფეხა ტაძარია სამი აფსიდით; შუა ჯვარი უფრო ახლოს არის სამხრეთ -აღმოსავლეთ მხარეს, რის გამოც მხარეს მდებარე ფასადებზე ჩრდილო -დასავლეთის განყოფილება მნიშვნელოვნად გაფართოვდა სამხრეთ -აღმოსავლეთში გაყოფის გამო. წესრიგის არქიტექტურის გავლენა ტაძარში ჩანს - იტალიური მოდის ხილვა, რომელიც ამ შორეულ ადგილებშიც კი მიაღწია, თუმცა დაგვიანებით და გარკვეული დამახინჯებით. ინტერიერში აშკარად ჩანს არტიკულაცია. საყრდენი თაღები ოდნავ ჩამოშლილია სარდაფების ქვემოთ. გამოყენებული ჯვრის სარდაფები განსაკუთრებით ახასიათებს მოსკოვის არქიტექტურას, რომელიც გამოჩნდა იტალიელების გავლენის ქვეშ და აისახა მხოლოდ ჯვრის დასავლეთი ნაწილის ჭერზე. ეკლესიის ზედა მოწყობა დარჩა ტრადიციული. ტაძარს აქვს ფერაპონტოვსკის ტაძრის მსგავსი დასრულება, მაგრამ სარდაფები არც ისე საფეხურია. მეორე თავი მდებარეობს სამხრეთ -აღმოსავლეთით. მთავარი ბარაბანი, ადგილობრივი ტრადიციის თანახმად, მორთულია შაბლონური ორნამენტის სქელი ზოლით.
ტაძრის თავდაპირველი გარეგნობა საგულდაგულოდ იმალება და მისი ხელახლა შექმნა შესაძლებელია რამდენიმე წერილობითი წყაროს და მცირე რაოდენობის სურათის მიხედვით. სწორედ ამ წყაროებს შეუძლიათ თქვან ეკლესიაში განხორციელებული ცვლილებების შესახებ. პირველი აღწერილობა არის 1601 წლის ინვენტარიზაცია, სადაც ნათქვამია, რომ ტაძარს აქვს ორი მწვერვალი, ხოლო სამრეკლო მდებარეობს ექვს სვეტზე. 1668 წლის ინვენტარიზაციაში გაცილებით დიდი ინფორმაციაა უკვე წარმოდგენილი: "თავები და ჯვრები შეკრული იყო სასწორის გასწვრივ თეთრი ოქროს დახმარებით და დაფარული იყო ფიცრით". ასევე აღწერილია ორი ხის ვერანდა სამხრეთისა და დასავლეთის ფასადებზე. ხატზე, რომელიც დათარიღებულია 1741 წლიდან, ეკლესიის გამოსახულება წარმოდგენილია როგორც ორთავიანი ეკლესია ოთხსვეტიანი სახურავით. 1773 წლის ინვენტარში არის ჩანაწერი სამხრეთ და ჩრდილოეთ ფასადებზე ხის ვერანდების არსებობის შესახებ, ხოლო დასავლეთ შესასვლელთან იყო ქვის აივანი, რომლის გვერდებზე იყო ხის სვეტები. არსებობს ვარაუდი, რომ ასეთი ვერანდა გამოსახულია მონასტრის რუქაზე, რომელიც დათარიღებულია 1786 წლით. აქ არის აღწერილი "ხარების" საყრდენები, რომლებიც დღემდე შემორჩნენ ეკლესიის დასავლეთ და სამხრეთ კუთხეებში, რაც არ შეიძლება ითქვას ვერანდებზე.
1773 წელს ტაძარზე გამოჩნდა ორი თავი: "ორი ქერცლიანი თავი, ხოლო თავებზე - ხის ჯვრები, თუნუქით შეკერილი".შეგვიძლია ვთქვათ, რომ უკვე 1773 წელს იოანე ნათლისმცემლის ეკლესია ცუდ მდგომარეობაში იყო: ხარი მთლიანად დაშორდა კედლებს, სახურავი გაჟონა, კედლებში გამოჩნდა ბზარები, რაც განსაკუთრებით ეხებოდა სამხრეთ მხარეს, ასევე სხვა დაზიანებებს რა ამავდროულად, კიოტახიუჟნისა და დასავლეთის კედლებში ფანჯრის ღიობები იჭრებოდა, რადგან ინვენტარიშში ნახსენებია თერთმეტი მიკა ფანჯარა. ტაძრის მდგომარეობამ განაპირობა მრავალი სარემონტო და სარესტავრაციო სამუშაოები, რომლებიც დასრულდა 1809 წლისთვის. მუშაობის შედეგად დაიშალა კირილის სამლოცველოს ზემოთ მდებარე ბარაბანი, ასევე კოკოშნიკების ზედა ფენები; ქვედა იარუსის ყველა პროფილი განადგურდა და მათი კვალი საგულდაგულოდ წაიშალა, მთავარი ბარაბნის ფანჯრების ქვედა ნაწილი დაიდო. ამ დროს ტაძრის საბოლოო იერსახე ჩამოყალიბდა.
