ატრაქციონის აღწერა
ლიტვის ისტორიული განვითარების შესახებ რაც შეიძლება მეტი ინფორმაციის გასარკვევად, ყურადღებით განიხილავს ხალხის განვითარების სხვადასხვა პერიოდს, ასევე არქეოლოგიური აღმოჩენების სანახავად, ღირს ლიტვის ეროვნული მუზეუმის მონახულება. ეს უძველესი მუზეუმი გაიხსნა 1855 წელს ლიტვური კულტურის ცნობილმა კოლექციონერმა და მკვლევარმა ევსტაჩი ტიშკევიჩმა. როგორც კი მუზეუმმა დაიწყო მუშაობა, ის განსაკუთრებით პოპულარული გახდა ლიტვის მოქალაქეებში, რადგან მუზეუმი ორიენტირებული იყო ლიტვის დიდი საჰერცოგოს ისტორიასა და კულტურაზე.
მე -19 საუკუნის ბოლოს, მუზეუმის ფონდში 12 ათასზე მეტი ექსპონატი შეგროვდა, მათ შორის ბრინჯაოს ნივთებისა და პროდუქტების კოლექციები სხვადასხვა ქვეყნებიდან, გრაფიკა, იარაღი, ადგილობრივი არქეოლოგიური აღმოჩენები, დიდი საჰერცოგოს ქალაქების გერბები. ლიტვა, ეგვიპტური ფიგურები, ცნობილი რადვილების პორტრეტები, ხრეპტოვიჩები, ჩოდკევიჩები, საფეგები, სლუტსკის ქამრები, მე-15-18 საუკუნეების ქანდაკებები, უძველესი ხელნაწერები, იაპონური, ჩინური და იტალიური ქსოვილები.
1863 წლის აჯანყების მოვლენების შემდეგ, მუზეუმის ნივთების უმეტესობა გაიგზავნა მოსკოვში, ხოლო დანარჩენი განთავსდა ვილნიუსის საჯარო ბიბლიოთეკაში. 1866 წლიდან 1941 წლამდე ბიბლიოთეკა და მუზეუმი მუშაობდა ერთ შენობაში. 1915 წლისთვის, პირველ მსოფლიო ომში აღმოსავლეთ ფრონტის ჯარები მიუახლოვდნენ ვილნას, შემდეგ ექსპონატების უმეტესი ნაწილი რუსეთში გადაიტანეს.
1918 წელს ლიტვამ დამოუკიდებლობა მოიპოვა. ამ დროს, სიძველეთა სამუზეუმო კოლექციების, ასევე ლიტვის სამეცნიერო საზოგადოების საფუძველზე, დაიგეგმა ისტორიისა და ეთნოგრაფიის მუზეუმი. დირექტორი იყო იონას ბასანავუსიუსი, რომელიც ერთ -ერთი პირველი იყო, ვინც ხელი მოაწერა დოკუმენტს ლიტვის დამოუკიდებლობის შესახებ. 1919 წლის შემდეგ ქალაქი ვილნიუსი გახდა თანამეგობრობის განუყოფელი ნაწილი და ორგანიზაცია თავად შედიოდა ვილნიუსის უნივერსიტეტში. იონას ბასანავიჩიუსმა დაიწყო მუშაობა მუზეუმის მომავალი კოლექციის კოლექციაზე. მხოლოდ კულტურის ძეგლის გახსნა გადაიდო პოლონელების მიერ ვილნიუსის ოკუპაციის გამო. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ეს სამუშაო აიღო და დაასრულა მუზეუმის მუშაკმა და ისტორიკოსმა ილენამ. თავდაპირველად მუზეუმს ჰქონდა სახელი: "ლიტვის ისტორიისა და ეთნოგრაფიის მუზეუმი", მაგრამ მოგვიანებით მუზეუმს დაარქვეს სახელი და დაერქვა: "ლიტვის ეროვნული მუზეუმი".
1941 წელს მეცნიერებათა აკადემიამ გადაწყვიტა დაეკავებინა ვილნიუსის ყველა მუზეუმის კოლექციები. მუზეუმი კვლავ გახდა ცალკე ორგანიზაცია მხოლოდ 1952 წ. შემდეგ მუზეუმს ხელმძღვანელობდა ვინკას ზილენასი. 1967 წელს მუზეუმი განთავსდა ვილნიუსის ციხის კომპლექსის ახალი არსენალის შენობაში. უკვე 1968 წელს, მთავარი ექსპოზიცია იქ იყო წარმოდგენილი. 1970 -იან და 1980 -იან წლებში პერიოდში ქვეყნის ისტორიასთან დაკავშირებული მრავალი მასალა იქნა ნაპოვნი და შეგროვებული მთელ ლიტვაში.
მუზეუმის მთელი კოლექცია დაყოფილია და აქვს ხუთი უნიკალური განყოფილება: ისტორია, არქეოლოგია, ხატწერა, ნუმიზმატიკა და ეთნოგრაფია. ამ დროისთვის მუზეუმს აქვს რვაას ათასზე მეტი ექსპონატი, მათ შორის: ხატები, ნახატები, კერძები, იარაღები, მედლები, სამკაულები, სხვადასხვა მონეტები, ტანსაცმელი და დიდი რაოდენობით სხვა ნივთები. მხოლოდ ამ მუზეუმში არის შესაძლებელი ლიტვის მთელი ისტორიის დაკვირვება, ლიტვის დიდი საჰერცოგოს დასაწყისიდან მეორე მსოფლიო ომის დაწყებამდე. ლიტვის ისტორიის დასაწყისიდანვე შეგიძლიათ გაეცნოთ ლიტველი ხალხის ცხოვრების წესს, მათ ყოველდღიურ ცხოვრებას - თქვენ შეგიძლიათ გაეცნოთ ამ ყველაფერს მუზეუმის ეთნოგრაფიულ განყოფილებაში, დაათვალიეროთ ლიტველთა ტრადიციები და ადათები რა ამ განყოფილებაში შეგიძლიათ ნახოთ: ავთენტური ინტერიერი, საყოფაცხოვრებო ნივთები, ისევე როგორც ლიტველი ხელოსნების დიდი ნამუშევრები, რომლებიც ასე გულდასმით გადმოსცემენ მუშა გლეხების, ხელოსნების, ბურგერების ცხოვრების გზას ქვეყნის ყველაზე მრავალფეროვან რეგიონებში და ყველაზე მრავალფეროვან განვითარების ეპოქები.
გარდა ამისა, ლიტვის კულტურის მკვლევარების ექსპედიციები ჯერ კიდევ ორგანიზებულია და ყოველწლიურად ტარდება არქეოლოგიური გათხრები. მუზეუმს აქვს სარესტავრაციო დარბაზი, რომელშიც აღდგენილია და ინახება ლიტვაში აღდგენილი ყველა სამუზეუმო ექსპონატის დაახლოებით ნახევარი.
ყოველწლიურად 250 ათასზე მეტი ადამიანი სტუმრობს მუზეუმს. მუზეუმს აქვს თემატური და ღირსშესანიშნაობების ტურები და 1996 წლიდან ტარდება კლასები, შემუშავებული საგანმანათლებლო პროგრამის "შემეცნების" მიხედვით.
