ატრაქციონის აღწერა
ყალატ ალ -ბაჰრეინი - დედაქალაქი დილმუნი, აღმოსავლეთ არაბეთის ერთ -ერთი უმნიშვნელოვანესი უძველესი ცივილიზაცია, მდებარეობს ბაჰრეინის ჩრდილოეთ სანაპიროზე, მანამადან დასავლეთით ხუთი კილომეტრის მანძილზე.
ყალატ ალ-ბაჰრეინი არის გორა, რომელიც შეიქმნა ნიადაგის მრავალი ფენის მიერ ადამიანის საქმიანობის უზარმაზარი პერიოდის განმავლობაში. მისი სიღრმე და სიმაღლე მოწმობს ამ ადგილებზე ადამიანის მუდმივ ყოფაზე ძვ.წ 2300 წლიდან. მე –16 საუკუნემდე. დღემდე, გათხრილია ტერიტორიის დაახლოებით მეოთხედი, რამაც გამოავლინა სხვადასხვა ტიპის შენობების სტრუქტურები: საცხოვრებელი, საზოგადოებრივი, კომერციული, რელიგიური და სამხედრო.
12-მეტრიანი სანაპიროს თავზე არის პორტუგალიური ციხე, რომელმაც სახელი მისცა მთელ ციტადელს. ტერიტორიის მიმდებარე პალმის ხეები გახდა ლანდშაფტის ნაწილი, რომელიც თითქმის უცვლელი დარჩა ძვ.წ. III საუკუნიდან.
ამ ადგილებში გათხრები დაიწყო მე -20 საუკუნის შუა ხანებში. თანმიმდევრული ცივილიზაციების არქიტექტურული ნანგრევები საუბრობენ ქალაქის მნიშვნელობაზე, როგორც გამშვები პუნქტი არაბეთისკენ მიმავალ გზაზე და პორტი სპარსეთის ყურის სანაპიროებზე. ექვსი ცივილიზაციური ფენა განისაზღვრება მთაში. ყველაზე ადრეული არის სოფელი დილმუნი ზღვის პირას, გარშემორტყმული ქვის კედლით. იგი თარიღდება ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 2300 წლით. 12 მეტრის სიღრმის შემდეგ, არქეოლოგებმა აღმოაჩინეს ფართო ქუჩა მონუმენტური ნაგებობებით, მათ შორის სასახლე ჩვ.წ.აღ-მდე 2200-1800 წლებით. ეს შენობები ბრინჯაოს ხანის შუა პერიოდში (ძვ. წ. 1450-1300 წწ.) გააფართოვეს მესოპოტამიის კოლონიზატორებმა, რომლებმაც ისინი სასახლედ აქციეს. რკინის ხანაში ამ ფენაში აგებული კიდევ ერთი დასახლება, ახ.წ. XI -V საუკუნემდე, მდიდრული რეზიდენციებისა და სანიტარული სისტემის ნაწილი გახდა. მონუმენტური ტაძარი ორი სვეტით თარიღდება იმავე პერიოდში. მჭიდროდ აშენებულ მეხუთე ფენაში აღმოაჩინეს ბერძნული კერამიკა და მინა. ეს პერიოდი თარიღდება ძვ.წ. III საუკუნეში დილმუნის ბერძნების ოკუპაციით. ე., ამავე დროს ტერიტორიამ დაიწყო ტილოს სახელწოდება. ზედა ფენა იწყება მე -14 საუკუნის ისლამურ პერიოდში, როდესაც ტილოს სახელი დაარქვეს და მოიცავს მკვრივი ურბანული გაფართოების და ქარვასლის ტიპის შენობების რიგებს.
1561 წელს პორტუგალიელმა კოლონისტებმა ბორცვები დაამატეს გორაკის ციხესიმაგრეს. სიმაგრემ, რომელიც გადაჰყურებს გაქვავებულ მარჯნის რიფებს, გაჭრა ზღვის არხი, რომელიც ნავსადგურზე მისვლის საშუალებას მისცემდა. ამან შესაძლებელი გახადა ყალათ ალ-ბაჰრეინის ციტადელი დარჩეს მნიშვნელოვან სავაჭრო პორტად საუკუნეების განმავლობაში.
ყალატ ალ-ბაჰრეინი არის დილმუნური ცივილიზაციის ყველაზე ცნობილი მაგალითი, მას უწოდეს "ცოცხალთა მიწა" შუმერულ მითში დედამიწის შექმნის შესახებ, რომელიც აღწერილია როგორც სამოთხე გილგამეშის ეპოსში.
გათხრების ადგილები 2005 წელს შედის იუნესკოს მიერ დაცული კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლთა სიაში.
