ატრაქციონის აღწერა
წმინდა ნიშნის მონასტერი წითელ გრივაზე ქალაქ გოროხოვეცში დაარსდა როგორც მამრობითი მონასტერი, სავარაუდოდ 1598 წელს. აქამდე, მონასტრის დაარსების ზუსტი თარიღის საკითხი საკამათო რჩება. პოსტ-რევოლუციური პერიოდიდან დათარიღებული წყაროები ამბობენ, რომ მონასტერი დაარსდა 1669 წელს გოროხოვეცელმა ვაჭარმა ს.ნ. ერშოვს მიეცა უფლება აეშენებინა ახალი ეკლესია ღვთისმშობლის ნიშნის საპატივცემულოდ. მე -20 საუკუნის ადგილობრივ ისტორიულ ნაშრომებში მონასტრის დაარსების წელია 1597-1598 წწ.
ქალაქის მწიგნობარ წიგნში 1687 წლის ჩანაწერებში აღნიშნულია, რომ მონასტერი აშენდა გოროხოვეცში კლიაზმას მიღმა 1706 წელს. ამ მონასტრის ორგანიზატორთა შორის, მწიგნობართა წიგნი ასახელებს ვაჭარს პიოტრ ლოპუხინს, ქალაქელებსა და გოროხოვეცის მკვიდრებს. თავიდან ყველა შენობა ხის იყო და მხოლოდ მე -17 და მე -18 საუკუნეებში დაიწყეს ქვის ნაგებობების აღმართვა. ნიშნის ქვის ეკლესია აშენდა ვაჭარ ს.ერშოვის ხარჯზე. სემიონ ერშოვმა მონასტრის გლეხებს თანდათანობითი წერილი მისცა, ჩამოაყალიბა მეფუტკრეობის და მეფუტკრეობის ტრადიციები.
1678 წელს პატრიარქმა იოაკიმემ დალოცა მონასტერში პეტრე და პავლეს მოციქულთა საპატივცემულოდ თბილი ხის ეკლესიის მშენებლობისათვის მონასტრის მშენებელი იოსების თხოვნით. ტაძარი აშენდა 1685 წელს. მაგრამ ეს დიდხანს არ გაგრძელებულა. 1723 წლის ინვენტარიზაციაში ეს ტაძარი აღარ არის ნახსენები. ნიშნის ხის ეკლესია დიდხანს არ გაგრძელებულა. 1723 წლის ინვენტარის მიხედვით, ტაძარი იმ დროს უკვე ქვისგან იყო დამზადებული, მაგრამ მისი აგების თარიღი უცნობია. ღვთისმშობლის ნიშნის ეკლესია გოროხოვეცის რაიონის პირველი ქვის ნაგებობაა.
მონასტერი ცხოვრობდა საარსებო მიწათმოქმედებით და მოწყალებით. მაგრამ მისი დამოუკიდებელი ცხოვრება დიდხანს არ გაგრძელებულა. 1723 წელს პეტრე I– მა გამოსცა განკარგულება, რომლის მიხედვითაც ზნამენსკის მონასტერი გადაეცა წმინდა მიძინების ფლორიშჩევას ერმიტაჟს. ამ დროისთვის მონასტერში ორი ქვის ეკლესია იყო: იოანე ღვთისმეტყველისა და ზმენენსკაიას საპატივცემულოდ. მონასტერს ასევე ჰქონდა ხის ღობე სამრეკლოთი წმინდა კარიბჭეზე, მის ზემოთ იყო 6 ზარი და მრავალი შენობა.
მონასტერში უამრავი საეკლესიო ჭურჭელი იყო: შესამოსელი, ხატები, წიგნები. პეტრე I– ის დადგენილება განხორციელდა მხოლოდ 1749 წელს და ზამენსკის მონასტერი საბოლოოდ გახდა ფლორიშავა ერმიტაჟის ეზო, მთლიანად გადავიდა მის მოვლაზე და ძირითადად გამოიყენებოდა გოროხოვეცში ძმების ჩამოსვლისას.
მე -18 საუკუნის ბოლოსთვის მონასტრის ანსამბლმა მიიღო თანამედროვე სახე. აქ მოეწყო ორსართულიანი საკნის შენობა, მისი საფუძველი ქვა იყო, მეორე სართული კი ხის. მონასტერი გარშემორტყმული იყო გალავნით 33 fathoms სიგრძისა და 4 fathoms სიგანის.
1753 წლიდან 1762 წლამდე პერიოდში კარვებით გადახურული ქვის სამრეკლო დაემატა ზამენსკის ტაძარს დასავლეთიდან. ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ეკლესიის შენობა იყო ორსართულიანი სვეტიანი ოთხკუთხედი, სამნაწილიანი აფსიდით, რომელიც აღწევდა სიმაღლეს ძირითადი მოცულობის შუამდე. ოთხკუთხედი მორთული იყო პილასტრებით კუთხეებში, კრეკერებისგან დამზადებული დეკორატიული კარნიზები და ნახევარწრიული კოკოშნიკები კედლების ზედა ნაწილის გასწვრივ. ჩრდილოეთიდან მთავარი ტაძრის გვერდით იყო სამლოცველო იოანე ღვთისმეტყველის საპატივცემულოდ, ხახვის გუმბათით. აფსიდის, ოთხკუთხედისა და გვერდითი საკურთხევლის ფანჯრები მორთული იყო ფირფიტებით, სვეტების სახით დახეული სამკუთხა ფრონტონებით. ჩრდილო - დასავლეთიდან სამლოცველოზე მიმაგრებული იყო სატრაპეზო, რომელიც გადაიქცა დაფარულ ვერანდად, თავის მხრივ, რომელსაც საყდრის მიმდევარი იყო.
მე -19 საუკუნეში მონასტერში მეტი მონუმენტური არაფერი აღმართულა. მხოლოდ საუკუნის ბოლოს, ფლორიშევას ერმიტაჟის, არქიმანდრიტ ანტონის ხელმძღვანელობისას, მათ დანგრეული ოთახების ნაცვლად ააგეს რამდენიმე ახალი საცხოვრებელი და კომუნალური ოთახი და განახლდა ტაძრის ინტერიერის გაფორმება.
1899 წელს მონასტერმა განიცადა ძირითადი რესტავრაცია. ქვის სამრეკლო გარემონტდა და დაფარული იყო გალვანზირებული ფურცელი რკინით; გარემონტდა ტაძრის ყველა სახურავი; მოოქროვილი ჯვრები; აღადგინა კლიროსის ნახატები და ფრესკები.
ეკლესიის დეკორაციის საგნები (უძველესი ხატები) განსაკუთრებით ღირებულია მხატვრული თვალსაზრისით; მოხატული მე -17 საუკუნის სამეფო კარიბჭე; ხის სასანთლეები ქვიშის საათის სახით, მიკა ფანჯრები.
საბჭოთა პერიოდში მონასტერი ავარიულ იქნა. 1923 წელს, ფლორისჩევას ერმიტაჟთან ერთად, ლიცენზირდა ზამენსკოიის ნაერთიც. მთელი ქონება ჩამოერთვა და შენობები გადაეცა მუზეუმის განყოფილებას. 1920 -იან წლებში ეკლესიაში იყო ქაღალდის ქარხანა და ჩალის საწყობი. უდიდესი განადგურება მოხდა მონასტერში 1960 -იან წლებში, როდესაც ტაძრის შენობები ადაპტირებული იქნა სახელმწიფო მეურნეობის საწყობებისა და პირუტყვის ეზოსთვის. ამავდროულად, მონასტრის ქვის გალავანი დაინგრა.
1994 წელს მონასტერი დაუბრუნდა ვლადიმირ-სუზდალის ეპარქიას, იმავე წლის 24 ივნისს იგი გადავიდა გოროხოვეცის მამრობითი სამების-ნიკოლოზის მონასტერში, როგორც სკეიტი. დაიწყო სარეკონსტრუქციო სამუშაოები. 1999 წელს სამება-ნიკოლსკის მონასტრის სკეიტი გადაკეთდა ზნამენსკის ქალთა მონასტერში.
დღეს მონასტერი აგრძელებს აღორძინებას, მონასტერში 20 -ზე მეტი მონაზონი ცხოვრობს. ზამენსკის ტაძარი მთლიანად აღდგენილია, მონასტრის სამრეკლო და საკნის შენობაც აღდგენილია. აშენდა აბატის შენობა და შენობა -ნაგებობები.
