უძველესი დროიდან აფხაზეთის კულტურა ატარებდა თავისი ხალხის ორიგინალობას და უნიკალურობას, რომლებიც საუკუნეების განმავლობაში ფრთხილად ინახავდნენ მათ ჩვეულებებს და ეროვნულ ტრადიციებს.
ამ ქვეყნის მცხოვრებლებს ყველაფრის გულში აქვთ ერთგვარი საპატიო კოდი, რომელსაც "აფსუარა" ჰქვია. ამ კოდექსის თანახმად, აფხაზებს აქვთ ეროვნული იდენტობის მანიფესტაციის განსაკუთრებული ფორმა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, "აფსუარა" არის აფხაზეთის ძირძველი ხალხის ხალხური ცოდნის, ღირებულებებისა და წესების, ჩვეულებებისა და პრინციპების კრებული.
მღერიან ხალხს
აფხაზებმა იციან როგორ და მიყვარს სიმღერა. მუსიკა მათი ცხოვრების ერთ -ერთი მთავარი კომპონენტია და ამიტომ ხალხური სიმღერები შეიძლება გამოყენებულ იქნას აფხაზეთის ისტორიისა და კულტურის შესასწავლად. მელოდიისა და რეციდივის კომბინაცია ქმნის ხალხური სიმღერის საფუძველს და მრავალხმიანობა მისი მნიშვნელოვანი განმასხვავებელი ელემენტია.
მუსიკალური ინსტრუმენტები, რომლებზეც აფხაზეთის მოსახლეობა თან ახლავს მომღერლებს და მოცეკვავეებს, ჩვენამდე მოვიდნენ უხსოვარი დროიდან. ისინი ქარი და მოწყვეტილია, სიმები და პერკუსია. ყველაზე ცნობილი და პოპულარული: კუთხის არფა, ერთი ლულის ფლეიტა სამი ხვრელით, ჭოჭუნი, რომელიც აშინებდა ფრინველებს მინდვრებიდან და ადაულის ბარაბანი, რომელიც მოცეკვავეების მთავარ თანხლებით იყო.
სხვათა შორის, ქვეყანაში ცეკვის ხელოვნება უჩვეულოდ არის განვითარებული და თითოეულ სოფელს აქვს საკუთარი ანსამბლი, რომელიც აჩვენებს თავის უნარებს ქორწილში, დღესასწაულებსა და დღესასწაულებზე. ხალხურ ცეკვებს ხშირად ახლავს ცივი იარაღის ოსტატური მართვის დემონსტრირება.
აფხაზეთის მონასტრები
აფხაზეთის კულტურის შენარჩუნებაში და განვითარებაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს მის ტერიტორიაზე მართლმადიდებლურმა მონასტრებმა, სადაც დიდი ხანია ვითარდება ხელობა და გამოყენებითი ხელოვნება. ბერები დაკავებულნი იყვნენ ჭურჭლის დამზადებით, ხატწერის და ფრესკების შექმნით. აქ ჯერ კიდევ მოქმედებს ყველაზე ცნობილი მონასტრები:
- ახალი ათონის მონასტერი დაარსდა 1875 წელს საბერძნეთიდან ჩამოსული ბერების მიერ. ისინი ჩამოვიდნენ ძველი ათონის წმინდა პანტელეიმონის მონასტრიდან და დაიწყეს მონასტრის მშენებლობა. ადგილის გასაწმენდად მთის ნაწილი გაიჭრა, სადაც მონასტერი დღეს მდებარეობს. მონასტრიდან არც თუ ისე შორს არის გამოქვაბული სიმონ კანითის ლოცვებისთვის.
- წმინდა იოანე ოქროპირის საფლავი არის მონასტრის მთავარი რელიქვია სოფელ კომანში. იგი დაარსდა XI საუკუნეში, დღეს კი წმინდანის ქვის საფლავის მახლობლად არის ხატი, რომელიც ინახავს მისი ნაწილების ნაწილს.
- დრანდას მონასტერი ღვთისმშობლის მიძინების საპატივცემულოდ დაარსდა მე -19 საუკუნის ბოლოს. მთავარი არქიტექტურული ღირსშესანიშნაობაა მე -6 საუკუნის მიძინების ტაძარი, სადაც მონასტერი გაიხსნა.
