ატრაქციონის აღწერა
წმინდა მოციქულთა პეტრესა და პავლეს ეკლესია აშენდა თეთრ ქალაქში ივანოვკაია გორკაზე - იმ შვიდი ბორცვიდან ერთ -ერთზე, რომელზეც მოსკოვი დგას, მაგრამ მას ასევე აქვს სახელის სხვა გეოგრაფიული პრეფიქსი - იაუვსკის კარიბჭესთან და კულიშკისთან. უფრო ზუსტი განმარტება, სავარაუდოდ, პირველია - ტაძარი მდებარეობდა თეთრი ქალაქის კარიბჭესთან, მდინარის სიახლოვის გამო, რომელსაც იაუვსკი ჰქვია. ტყეს მოჭრის შემდეგ ტერიტორიას კულიშკი ეწოდა. ახლა ამ ადგილას არის იაუვსკი ვოროტას მოედანი, ხოლო პეტრესა და პავლეს ტაძარი მისი ერთ -ერთი ღირსშესანიშნაობაა. ტაძრის უფრო ზუსტი მისამართია პეტროპავლოვსკის შესახვევი. დღეს ამ ტაძარს აქვს საპატრიარქო ეზოს სტატუსი და წარმოადგენს სერბეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის ეზოს.
პეტრესა და პავლეს ეკლესიის პირველი ხსენება, ერთსართულიანი, მაგრამ უკვე ქვისგანაა გაკეთებული, თარიღდება 1631 წლით. ტაძარი აღადგინეს XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე და შემორჩა ამ ფორმით (შემდგომი რესტავრაციისა და გაფართოების გათვალისწინებით) დღემდე. მე -18 საუკუნეში ტაძარი გახდა სამსხვერპლო - საკურთხეველი ღვთისმშობლის ხატის საპატივცემულოდ "ნიშანი" და სამლოცველო ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის საპატივცემულოდ აშენდა არსებულ სამსხვერპლოზე საპატივცემულოდ პეტრე და პავლე. ტაძრის ეს სტრუქტურა დღემდე შემორჩა.
პეტრესა და პავლეს ეკლესია ორჯერ დაზიანდა ხანძრის შედეგად: მე -18 საუკუნის შუა ხანებში, შენობა ძლიერ დაიწვა და მოგვიანებით აღდგა, ხოლო 1812 წელს ცეცხლი არ შეეხო თავად ტაძარს, არამედ გაანადგურა სხვა ეკლესიის შენობები.
საბჭოთა პერიოდში ტაძარი არ იყო დახურული, პირიქით, მან დროებითი თავშესაფარი მისცა იმ ხატებსა და სხვა რელიქვიებს, რომლებიც ამოღებულ იქნა დახურული და დანგრეული ეკლესიებიდან. ასევე, საბჭოთა ხელისუფლების პირველ ათწლეულებში განადგურდა კიროსისა და იოანეს ეკლესია სოლიანკაზე, რომელშიც მე -19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან იყო სერბეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის ეზო. დიდი სამამულო ომის შემდეგ, წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესია გადაეცა სერბეთის ეზოს, მაგრამ მან შეძლო თავისი საქმიანობის განახლება მხოლოდ მე -20 საუკუნის ბოლოს - მას შემდეგ, რაც წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესიამ მიიღო სტატუსი საპატრიარქო ეზოს.
