ატრაქციონის აღწერა
სომხური საზოგადოება დაარსდა პეტერბურგში 1710 წელს, პირველი შეხვედრები იმართებოდა თემის წევრების კუთვნილ სახლებში. 1714 წელს პირველი პეტიცია შეიტანეს სომხებისთვის ეკლესიის აშენების ნებართვისთვის, მაგრამ ხელისუფლებამ უარყო იგი. მხოლოდ 1725 წელს სინოდმა საბოლოოდ მისცა ნებართვა შეხვედრების გამართვის ლოცვის სახლში, რომელიც მდებარეობდა ხის შენობაში ვასილიევსკის კუნძულზე.
1740 წლის დასაწყისში, ღუკას შირვანიანს მიეცა საშუალება აეშენებინა პატარა ქვის ეკლესია. თუმცა, იმპერატორის გარდაცვალების შემდეგ, მშენებლობა შეწყდა. 1770 წლის მაისში ჰოჰანეს ლაზარიანმა (სომეხთა თემის მეთაურმა) კვლავ წარადგინა პეტიცია და მიიღო დადებითი პასუხი. ეკატერინე II– მ ხელი მოაწერა ბრძანებულებას, რომლის მიხედვითაც სამხედრო მოსამსახურეებსა და სომხებს შეეძლოთ ეკლესიების აშენება მოსკოვისა და პეტერბურგის ქალაქებში. და ერთ თვეზე ნაკლებ დროში, ადგილი გამოიყო მშენებლობისთვის ნევსკის პროსპექტზე გოსტინი დვორის მოპირდაპირედ.
არქიტექტორი იუ.მ. ფელტენმა შეიმუშავა პროექტი და ხელმძღვანელობდა მშენებლობას, რომელიც გაგრძელდა 1771 წლიდან 1776 წლამდე. დაიხარჯა ოცდაათ სამი ათასი მანეთი. ეს თანხა ძირითადად შემოწირულია თემის მეთაურის მიერ, ზოგი კი მრევლმა შეაგროვა. ეკლესიის შენობის დიზაინი ძალიან ჰგავდა ცოტა ხნის წინ აშენებულ ლუთერანულ ეკლესიას. მიუხედავად იმისა, რომ არქიტექტორმა მეტი ყურადღება დაუთმო დეკორატიულ დიზაინს. ეკლესიის პორტიკი უფრო გაფართოებული იყო, მისი გვერდითი კედლები ბოლოებში მორთული იყო პილასტრებით. კედლებში გაკეთდა სხვადასხვა ფორმის ღიობები. პირველ იარუსს ჰქონდა თაღოვანი და მართკუთხა ღიობები, მეორე იარუსში გაკეთდა პატარა მრგვალი ფანჯრები. ისინი ძალიან კარგად ემთხვეოდნენ კვადრატული ფორმის პანელებს. ტოსკანური ორდენის მკაცრი დედაქალაქები შეიცვალა იონური დედაქალაქებით, ხოლო ბარელიეფები მოთავსდა ფანჯრებს შორის შუალედებში. ეკლესიის შესასვლელთან გამოსახული იყო პატარა ანგელოზები, რომლებიც ჯვარს აღმართავდნენ.
ეკლესიის შიგნით არის ოცი წყვილი სვეტი, ისინი გუმბათის ქვეშ კუთხეებშია მოთავსებული და ყვითელი მარმარილოთია მოპირკეთებული. კაპიტელები დამზადებულია თეთრში, რაც მას უფრო გამომხატველს ხდის. კარნიზი, რომელსაც ჰქონდა დეკორატიული გარეგნობა, გარშემორტყმული იყო ოთახის ჭერი უწყვეტი ლენტით; დენტიკულებმა მას განსაკუთრებული ხიბლი მისცეს.
1780 წლის თებერვლის შუა რიცხვებში ტაძარი აკურთხეს სომეხმა მთავარეპისკოპოსმა იოსებმა. კურთხევას დაესწრო პრინცი გ.ა. პოტემკინ-ტავრიჩესკი. სომხური კულტურა კონცენტრირებულია ტაძრის გარშემო, რომელიც ერთგვარ ცენტრად იქცა. აქამდე ეკლესიას აქვს სომხური სკოლა და სტამბა, რომელიც სომხურ ენაზე გამოსცემს წიგნებს.
წლების განმავლობაში ეკლესია გარშემორტყმული იყო თუჯის გისოსებით და დამონტაჟდა კარიბჭე.
1841 წელს არქიტექტორმა ლ. ვენდრამინი ხელმძღვანელობდა რემონტს. 1865 წელს ტაძრის კოშკი გადაკეთდა სამ ზარის სამრეკლოდ. 1900-1906 წლებში გაძლიერდა ეკლესიის შენობის კედლები და ჭერი, აშენდა გუნდები. 1887 წელს, მხატვარი აივაზოვსკი ი.კ. საზოგადოებას გადაეცა ნახატი "ქრისტე ტიბერიას ტბაზე". 1915 წელს ტაძრისთვის გადაეცა მოციქულ თადეოსისა და წმინდა გრიგოლ განმანათლებლის სიწმინდე.
1930 წელს ტაძარი დაიხურა, გაიყო ჭერი და მიეცა სამხედროებს, რომლებმაც განათავსეს საჰაერო თავდაცვის შტაბი. ომის შემდეგ, შენობა გამოიყენეს თეატრების დეკორაციად. მხოლოდ 1990 წელს, პეტერბურგის სომხური თემის თხოვნით, ტაძრის აღდგენა დაიწყო და 1993 წელს დაიწყო მსახურება. იმ წლებში დაწყებული რესტავრაცია დღემდე გრძელდება. 2000 წლის ივლისში პატრიარქმა - სრულიად სომეხთა კათოლიკოსმა გარეგინ II- მ სრულად აკურთხა ტაძარი, ხოლო მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქი ალექსი II იმყოფებოდა. ამავე დროს, წმინდა გიორგის სიწმინდეები, რომლებიც ერმიტაჟში ინახებოდა, ტაძარს დაუბრუნდა.
