ატრაქციონის აღწერა
ვიბორგში ბევრი ეკლესიაა, მაგრამ ლუთერანული არის წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესია. თავად საზოგადოება წარმოიშვა ქალაქში მე -16 საუკუნეში, რომელმაც შთანთქა პროტესტანტიზმის ფუძემდებლის, მარტინ ლუთერის იდეები. მაგრამ იმ დროს აღსარების წევრებს უწევდათ რეტუშირება. წირვა ჩატარდა მის ერთ -ერთ დარბაზში. მაგრამ მალე ადგილი იპოვეს დომინიკელთა მონასტრის ეკლესიის ყოფილ შენობაში. თუმცა, მრევლმა ვერ იგრძნო საეკლესიო ცხოვრების სისავსე საკუთარი ნაგებობების გარეშე. მხოლოდ 1783 წელს, გუბერნატორ ენგელჰარდტის ზრუნვისა და იმპერატრიცა ეკატერინე მეორისადმი მისი შუამდგომლობის წყალობით, დაიწყო სალოცავის მშენებლობისთვის სახსრების მოძიება. შემოწირულობები შეგროვდა პეტერბურგის, ტარტუს, ნარვას და რიგის თემებმა. შვედეთისა და გერმანიის თემების გაერთიანებამ კიდევ უფრო აღძრა მორწმუნეებს ჰქონოდათ თავიანთი შენობა თაყვანისცემისათვის.
1793 წელს, პირველი ქვები ჩაყარეს რქის ციხის ჩრდილო -აღმოსავლეთ ფარდის ტერიტორიაზე. პირველი პროექტის ავტორი არის არქიტექტორი იოჰან ბროკმანი, რის შემდეგაც იური მატვეევიჩ ფელტენი შეუერთდა მუშაობას. ტაძრის მშენებლობა სირთულეებით მიმდინარეობდა, ხანძრის შედეგად დაიწვა სამშენებლო მასალები, ახლის ყიდვა რუსეთიდან და ფინეთიდან მოუხდა. მშენებლებმა ყველაფერი გააკეთეს საუკუნეების განმავლობაში, მაგალითად, არხანგელსკის მუხა გამოიყენებოდა ეკლესიის მთავარი კარების დასამზადებლად. საკურთხეველი მორთული იყო ლუი XIV- ის სტილში, ხოლო გუნდი მორთული იყო მხატვრული ჩუქურთმებით.
1799 წლის ივნისში ეკლესია აკურთხეს პეტრე და პავლე მოციქულთა სახელით. 40 წლის შემდეგ ეკლესიაში დაიწყო ორგანული მუსიკის ჟღერადობა. ტაძრისთვის შეიძინა საუკეთესო მუსიკალური ინსტრუმენტები და ყველაფერი მორთულობიდან სამსხვერპლომდე გაკეთდა უმაღლეს დონეზე. მაგრამ მომავალი თაობის შთამომავლებმა ვერ შეაფასეს ეს ყველაფერი - დაიწყო ათეიზმის ეპოქა.
ღვთის დრომ თავისი კვალი დატოვა ეკლესიის გაფორმებაზე. აქ თაყვანისცემა შეწყდა, შენობები კლუბად გამოიყენეს და განადგურდა უნიკალური მუსიკალური ინსტრუმენტები. განადგურებული სალოცავი გაიშალა თავისი მორთულობით, ჭურჭელი მოიპარეს.
მხოლოდ 1990 -იან წლებში დაიწყო რწმენის აყვავება ხალხში, მათ შორის ლუთერანელებში. 1989 წელს, შეკრებაზე, პროტესტანტებმა გადაწყვიტეს ევანგელურ -ლუთერული საზოგადოების შექმნა. მაშინ ის მხოლოდ 16 ადამიანისგან შედგებოდა. პირველი ღვთაებრივი მსახურება ჩატარდა ვიბორგის No10 სკოლაში. ხოლო 1991 წელს ეკლესიის შენობა მორწმუნეებს დაუბრუნდა. სალოცავის კურთხევა გახდა წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესიის მეორე დაბადება. რექტორმა, აიმო კიუმულენენმა ჩაატარა ცერემონია და დაეხმარა ტაძრის აღდგენას. თანდათანობით, პეტრესა და პავლეს ეკლესიამ დაიბრუნა პირვანდელი სახე: სამსხვერპლო ჩამოიტანეს ესტონეთიდან, დაიდგა ზარი და შეიძინა ორგანოები. ლუთერანული საზოგადოების აყვავების პერიოდია - სასულიერო თაღების ქვეშ კვლავ ჟღერდა ორგანული მუსიკა და სახარებამ დაიწყო ხალხის სამსახურში გამოძახება.
დღესდღეობით, 3 პასტორი და დიაკვანი ყოველდღიურად აღავლენენ წმ. წმინდა პეტრესა და პავლეს ეკლესიას. მრევლს კვებავს მისი რექტორი და სულიერი მამა ვლადიმერ დოროდნი. ლოცვები მღერიან რუსულ ენაზე, მაგრამ საჭიროების შემთხვევაში, საგალობლები ითარგმნება ფინურად. მრევლი გაფართოვდა 300 ადამიანზე. განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა ახალგაზრდების სულიერ აღზრდას: არის ბავშვთა საკვირაო სკოლა, ტარდება ბანაკები. საქველმოქმედო და მისიონერული საქმიანობა ასევე პალატის უფრო დიდი მუშაობის ნაწილია. ღვთაებრივი მსახურების გარდა, აქ იმართება სულიერი საგუნდო და ორგანული კონცერტები, რაც მრევლს ეხმარება გააცნობიეროს რწმენის მნიშვნელობა.
ტაძარი თავად არის ვიბორგის არქიტექტურული ღირსშესანიშნაობა. ეკლესიის მახლობლად მდებარე მოედანზე არის მღვდლის ძეგლი, რომელმაც დიდი წვლილი შეიტანა სალოცავის, ეპისკოპოს მიხეილ აგრიკოლას განვითარებაში.
