ატრაქციონის აღწერა
წმინდა მოწამე ბლაზიუსის ეკლესია ერთადერთია მოსკოვში, რომელიც ამ წმინდანის სახელს ატარებს. მისი ერთ – ერთი სამლოცველო აკურთხეს მე –3 საუკუნეში მცხოვრები ვლასი სევასტიელის პატივსაცემად და პატივსაცემი იყო როგორც შინაური ცხოველების მფარველი. გასულ საუკუნეებში მეჯვარეებმა და მწვრთნელებმა წმინდა ბლაზიუსის თაყვანისცემის დღეს ეკლესიაში მორთული ცხენები მიიტანეს და მათთან ერთად სამჯერ დადიოდნენ ეკლესიაში. მღვდელმა ცხოველები დაასხა წმინდა წყლით და წაიკითხა ლოცვა.
მისი სახელობის ტაძარი მდებარეობს სტაროკონუშენაია სლობოდაში, გაგარინსკისა და ბოლშოი ვლაევსკის შესახვევების კუთხეში. ამ ადგილას პირველი ეკლესია აშენდა მე -16 საუკუნეში და ეწოდა ვლასიევსკაია თხის ჭაობზე. მე -17 საუკუნის შუა ხანებთან ახლოს, ის უკვე ქვისგან იყო დამზადებული და მას ოთხი სამლოცველო დაემატა. ეკლესიის მთავარი საკურთხეველი აკურთხეს უფლის ფერისცვალების დღესასწაულის საპატივცემულოდ, მაგრამ ყველამ განაგრძო ეკლესიის ვლასიევსკაია, თუმცა გვერდით სამლოცველოდან მხოლოდ ერთმა მიიღო სახელი სევასტის ვლასია.
1812 წელს ნაპოლეონის დედაქალაქში შეჭრის დროს, ბლაზიუსის ეკლესია, ისევე როგორც მოსკოვის მრავალი სხვა ეკლესია, გაძარცვეს და შეურაცხყვეს. მომდევნო სამი წლის განმავლობაში ის ცარიელი იყო ახალი კურთხევის წინ 1815 წლის თებერვალში. მეოცე საუკუნის დასაწყისამდე, ეკლესიაში განხორციელდა რამდენიმე რეკონსტრუქცია - კერძოდ, აშენდა ახალი სატრაპეზო, განახლდა კანკელი.
უკვე საბჭოთა ხელისუფლების წლებში, ეკლესიის ერთ -ერთი სამლოცველო აკურთხეს სერაფიმე საროვის სახელით. 1930 -იან წლებში ეკლესია დაიკავეს "განახლებულებმა" (მღვდლებმა, რომლებმაც მიიღეს ახალი მთავრობის იდეები). თუმცა, "რემონტისტები" დევნილნი იყვნენ საბჭოთა კავშირის მიერ და 1939 წელს ეკლესია დაიხურა, შენობას ჩამოერთვა ეკლესიის ატრიბუტები და გადაკეთდა სასკოლო სახელოსნოებად.
გასული საუკუნის მეორე ნახევარში მუსიკოსებმა, მისმა დროებითმა მფლობელებმა - ბოიანის მუსიკალური ჯგუფის წევრებმა, რომლებიც 1980 -იანი წლების დასაწყისიდან ერთ -ერთ შენობაში იყო განთავსებული, როდესაც ეკლესია როსკონცერტს ეკუთვნოდა - ყურადღება მიაქციეს აღდგენის პრობლემას ეკლესიის შენობა. შენობა დაუბრუნდა რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიას 1993 წელს და საუკუნის ბოლოს მათ კვლავ დაიწყეს ღვთისმსახურება. შენობა არქიტექტურულ ძეგლად იქნა აღიარებული.
