ბერლინი არის გერმანიის დედაქალაქი და უდიდესი ქალაქი, ასევე ევროპის ერთ -ერთი უდიდესი და ყველაზე დასახლებული ქალაქი.
ბერლინის ისტორია იწყება ორი მცირე დასახლებული პუნქტით ბრანდენბურგის მარგრევში - ბერლინი (ალტბერლინი ან ძველი ბერლინი), რომელიც მდებარეობს მდინარე სპრეის აღმოსავლეთ სანაპიროზე და კიოლნი - სპრეინზელის კუნძულზე (კუნძულის ჩრდილოეთ წვერი ახლა ცნობილია როგორც მუზეუმის კუნძული), სავარაუდოდ დაფუძნდა მე -12 საუკუნის ბოლოს. მე -20 საუკუნეში. ოფიციალურად, თანამედროვე ბერლინის ისტორიის ამოსავალი წერტილი არის 1237 წელი, რაც შეესაბამება კიოლნის პირველ წერილობით ხსენებებს (ძველი ბერლინის პირველი წერილობითი ხსენებები თარიღდება 1244 წლით).
ქალაქის აყვავების დღე
დიდი ხნის განმავლობაში, ბერლინი და კიოლნი, რომლებიც ინარჩუნებდნენ საკმაოდ მჭიდრო ეკონომიკურ და სოციალურ კავშირებს, იყვნენ ცალკეული და სრულიად დამოუკიდებელი ადმინისტრაციული ერთეულები. მათ შორის გაფორმებული ალიანსი 1307 წელს დაიწყო მათი საერთო საგარეო პოლიტიკის დასაწყისი, ხოლო თითოეულ ქალაქს ჯერ კიდევ ჰქონდა საკუთარი შიდა თვითმმართველობა. 1360 წელს ბერლინი-კიოლნი გახდა ჰანსეატის ლიგის წევრი. 1432 წლისთვის ბერლინი და კიოლნი უკვე ფაქტიურად ერთი მთლიანი იყო (თუმცა ოფიციალური დონეზე საბოლოო გაერთიანება მოხდა მხოლოდ 1709 წელს). მე -15 საუკუნის შუა ხანებში, ბრანდენბურგის მარგრევის მთავარი რეზიდენცია რომ გახდა, ბერლინი იძულებული გახდა უარი ეთქვა თავისუფალი ჰანსეატური ქალაქის სტატუსზე. 1539 წელს ბერლინმა ოფიციალურად მიიღო ლუთერანიზმი.
ყბადაღებული ოცდაათწლიანი ომის შედეგად (1618-1648) ქალაქი საფუძვლიანად განადგურდა და მისი მოსახლეობა თითქმის განახევრდა. ფრიდრიხ ვილჰელმი (ისტორიაში უფრო ცნობილი როგორც ბრანდენბურგის დიდი ამომრჩეველი), რომელიც გახდა ბრანდენბურგის არჩეული 1640 წელს, ყოველმხრივ შეუწყო ხელი იმიგრანტების შემოდინებას და გამოირჩეოდა იშვიათი რელიგიური შემწყნარებლობით, რამაც გამოიწვია მკვეთრი ზრდა ბერლინის მოსახლეობა და, უდავოდ, იმოქმედა ქალაქის კულტურულ განვითარებაზე. ბერლინის საზღვრებიც მნიშვნელოვნად გაფართოვდა.
დედაქალაქია ბერლინი
1701 წელს ბრანდენბურგის ამომრჩეველი პრუსიის მეფედ აკურთხეს და ბერლინი გახდა პრუსიის სამეფოს დედაქალაქი. ბერლინის განვითარებაში მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა ფრედერიკ II- მ (ფრედერიკ დიდი), რომელიც ავიდა პრუსიის ტახტზე 1740 წელს და მე -18 საუკუნის ბოლოსთვის ქალაქი გახდა ევროპაში განმანათლებლობის ერთ -ერთი უდიდესი ცენტრი.
მე -19 საუკუნე უაღრესად ხელსაყრელი აღმოჩნდა ბერლინის განვითარებისთვის (ფრანგების მიერ ოკუპაციის დროსაც კი, ქალაქმა მიიღო თვითმმართველობის უფლება და აქტიურად ვითარდებოდა). ბერლინმა განიცადა ნამდვილი ინდუსტრიული ბუმი, რამაც გამოიწვია სწრაფი ეკონომიკური ზრდა. ასევე მნიშვნელოვანი რეფორმები განხორციელდა განათლების სფეროში.
1871 წელს ბერლინი გახდა გერმანიის იმპერიის დედაქალაქი, შემდეგ ვაიმარის რესპუბლიკის დედაქალაქი (1919-1933), ხოლო 1933 წელს ნაციონალ-სოციალისტების ხელისუფლებაში მოსვლით და ნაცისტური გერმანიის დედაქალაქი. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ბერლინი დაიყო ოთხ ნაწილად მოკავშირეებს შორის - შეერთებული შტატები, დიდი ბრიტანეთი, საფრანგეთი და სსრკ, რამაც შემდგომ გამოიწვია FRG (დასავლეთ გერმანია) და GDR (აღმოსავლეთ გერმანია) და ფაქტობრივად, ცივი ომის წაქეზება.
1961 წელს, აღმოსავლეთ გერმანიის მთავრობის გადაწყვეტილებით, ბერლინის სამარცხვინო კედელი აღმართეს სულ რაღაც რამდენიმე დღეში, რამაც გაყო არა მხოლოდ ქალაქი და ქვეყანა, არამედ მრავალი გერმანული ოჯახი რამდენიმე ათეული წლის განმავლობაში. კედელი იყო სახელმწიფო საზღვარი და შესაბამისად დაცული იყო. საკმაოდ რთული იყო ნებართვის მოპოვება საზღვრის გადაკვეთის უფლებით, ხოლო ახლო ადამიანები, რომლებიც ბედისწერის ნებით აღმოჩნდნენ სხვადასხვა შტატში, თითქმის სამი ათეული წლის განმავლობაში ფაქტობრივად მოკლებული იყვნენ ერთმანეთთან ურთიერთობის შესაძლებლობას. 1989 წელს ბერლინის კედელი დაანგრიეს. ქალაქი და ქვეყანა გაერთიანდა, დაიწყო ახალი ერა ბერლინისა და გერმანიის ისტორიაში.
