ატრაქციონის აღწერა
სუზდალის ერთ -ერთი ყველაზე გამორჩეული მართლმადიდებლური შენობა არის შუამდგომლობის ტაძარი, რომელიც მოქმედებს შუამდგომლობის მონასტერში.
1364 წლის შუა ხანებში, წმინდა პრინცმა ანდრეი კონსტანტინოვიჩმა, სუზდალში მმართველმა, გადაწყვიტა აეშენებინა ქალწული პოკროვსკის მონასტერი კამენკას ნაპირებზე. დროთა განმავლობაში ის გახდა ერთ -ერთი იმ მრავალი მონასტერიდან, რომელიც აშენდა უპრეცედენტო სულიერი კეთილდღეობის ეპოქაში, რომელიც უშუალოდ უკავშირდებოდა წმინდა სერგი რადონეჟელის სახელს. მონასტრის დაარსებაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ბერმა ევტიმიოსმა, რომლის წყალობითაც მონასტერი ცნობილი გახდა მკაცრი სამონასტრო ცხოვრების საკითხში.
შუამავალი მონასტრის მთავარი ტაძარი არის შუამდგომლობის ტაძარი, რომელიც აშენდა 1510 წლიდან 1514 წლამდე პერიოდში და არის მისი კომპოზიციური ცენტრი. ტაძრის მშენებლობა მოხდა ადრე არსებული ხის ეკლესიის ადგილზე, რომელიც სრულად შეესაბამებოდა ამ დროის არქიტექტურულ ტრადიციებს. ტაძარი მასიური და საკმაოდ დიდია; მის გარშემო არის მრავალი გალერეა, რომელიც ვიზუალურად აკავშირებს მას არსებულ მეზობელ შენობებთან.
შუამდგომლობის ეკლესიას ოთხი სვეტი აქვს; მდებარეობს მაღალ მასიურ სარდაფში, გარშემორტყმული შემოვლითი ორსართულიანი გალერეით. აღმოსავლეთის მხრიდან მას შემოსაზღვრულია სამსხვერპლოანი სამფსიდიანი ნაწილი, რომელიც აღჭურვილია ვიწრო და მაღალი სარკმლის ღიობებით, რომლებიც მდებარეობს ღრმა ნიშებში. აფსიდების დაყოფა ერთმანეთისგან ხორციელდება გლუვი სვეტების დახმარებით, რომლებიც მორთულია მოჩუქურთმებული კარნიზით, გამორჩეული ნიმუშით. გალერეის დასასრული დამზადებულია დაფარული მსუბუქი არკადის სახით, რომლისკენ მიემართება კიბეები სამხრეთ -დასავლეთიდან და ჩრდილო -დასავლეთიდან.
კედლების გაფორმება მკაცრად და გაურთულებელია - პერსპექტიულ პორტალებს აქვთ "ნესვი", ხოლო ფრიზი და პილასტრები, განსაკუთრებით მაშინდელი არქიტექტურისთვის დამახასიათებელი, გალერეის ზემოთ მდებარეობს. კედლები დასრულებულია კეილირებული ზაქომარებით.
ტაძარი სამ გუმბათოვანია და მისი მსუბუქი და საკმაოდ მასიური დასარტყამი აოცებს თავისი ბრწყინვალე დეკორით, რომელიც წარმოდგენილია ფანჯრების მაღალი და ვიწრო ღიობებით, ასევე კარნიზით, რომელიც ზუსტად იმეორებს ეკლესიის აფსიდების გარეგნობას.
თავდაპირველად, ტაძარი აშენდა, როგორც საფლავი, რომელიც განკუთვნილი იყო კეთილშობილი მონაზვნებისთვის, რომელთა საფლავები ჯერ კიდევ ინახება ქვე-ეკლესიის ნაწილში.
მთელი 1962 წლის განმავლობაში, ტაძარში ჩატარდა ფართომასშტაბიანი სარესტავრაციო სამუშაოები, რომლის დროსაც გამოვლინდა საინტერესო დეტალები, რომლებიც დამახასიათებელია ინტერიერის გაფორმებისთვის: იატაკი მოპირკეთებულია შავი ფილებით და გლუვი, მოუხელთებელი კედლებით. კედლის ქვედა ნაწილში აღმოაჩინეს მცირე დეპრესია - ეს არის "პეჩურა", რომელიც განკუთვნილია სამსახურის დროს საკათედრო ტაძრის აქსესუარების დასაკეცით. ცნობილია, რომ თითოეულ მონაზონს ჰქონდა თავისი ადგილი. მაგრამ შუამავალი ტაძარი მაინც შეიცავდა დეკორატიულ ელემენტებს, რადგან არსებული ნაქარგი გარეკანებისა და ხატების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, იგი საკმაოდ მდიდრულად იყო მორთული მონაზვნების მიერ დამზადებული ნივთების დახმარებით.
ჩრდილო-დასავლეთიდან, კარვით გადახურული სამრეკლო, რომელიც აშენდა დაახლოებით 1515 წელს, ტაძარს უერთდება. ეს შენობა არის ძველ რუსულ არქიტექტურასთან დაკავშირებული საინტერესო ობიექტი. სამრეკლოს ქვედა ნაწილი აშენდა 1515 წლის შუა წლებში და წარმოდგენილი იყო ზარის ფორმის ფეხის ფორმის ეკლესიით, რომელიც აღჭურვილი იყო ტახტით გულახდილი ხეების წარმოშობის სახელით. სამრეკლო აშენდა ოთხკუთხედის სახით, საფეხურიანი ზარით, რომელიც დასრულდა აგურის კარვის სახით.
მე -17 საუკუნეში, მიმდებარე ტაძრის შესატყვისად, იგი აშენდა პატარა იარუსზე და დასრულდა მაღლივი, წვეტიანი კარვით, რამდენიმე რიგის ყურის ხვრელებით ან ლუკარნით.
მე -18 საუკუნეში შუამავლობის ტაძარი სამრეკლოს უკავშირდებოდა პატარა დაფარული გალერეით, ქვედა ნაწილში რამოდენიმე თაღოვანი ხვრელით და რამდენიმე პატარა ფანჯრის ღიობით მოჩუქურთმებული ფირფიტებითა და დანგრეული პილასტრებით.
მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ პოკროვსკის მონასტრის მთელი ანსამბლი იუნესკოს მფარველობის ქვეშაა.
