ატრაქციონის აღწერა
უძველესი ქალაქი ბაკოტა მდებარეობს მდინარე დნესტრის მარცხენა სანაპიროზე. XIII საუკუნეში ქალაქი ბაკოტა იყო პონიზიაში ("რეგიონი" გალიცია-ვოლინის სამთავროში) ადმინისტრაციული ცენტრი, იკავებდა დაახლოებით ათი ჰექტარის ფართობს და მოსახლეობა დაახლოებით 2,5 ათასი ადამიანი იყო. ამ ქალაქის შესახებ პირველი ქრონიკული ჩანაწერი თარიღდება 1240 წლით.
უძველესი ქალაქის ტერიტორიაზე არქეოლოგიური გათხრების დროს აღმოაჩინეს გვიანდელი პალეოლითისა და ნეოლითის ხანის უძველესი დასახლებების კვალი. ამავე დროს, გამოიკვლიეს ჩერნიახოვის კულტურის სლავური დასახლების ნაშთები, რომელიც არსებობდა II-VI საუკუნეებში. ძვ.წ., დასახლებები ძველი რუსეთის დროიდან, ასევე დასახლებისა და მართლმადიდებლური კლდოვანი მონასტრის ნაშთები XII-XIII საუკუნეების პერიოდიდან.
1431 წელს, როდესაც ლიტვამ და პოლონეთმა ხელი მოაწერეს ზავს, ქალაქი სასაზღვრო ქალაქი გახდა. ამის შედეგი იყო მოსახლეობის აჯანყება, რომლის დროსაც მიწის მესაკუთრეები დაიღუპნენ და ქალაქის ტერიტორია გამოცხადდა დამოუკიდებლად. სამი წლის შემდეგ, არეულობა სასტიკად ჩაახშვეს პოლონურმა ჯარებმა. არეულობის დამნაშავეები დაისაჯნენ, მათი სახლები დაწვეს, ციხე დაანგრიეს და მოსახლეობა გაიფანტა. ამრიგად, ბაკოტამ შეწყვიტა არსებობა როგორც ქალაქი.
მომდევნო საუკუნეებში ბაკოტა არსებობდა, როგორც პატარა დასახლება, ცხოვრების მშვიდი საფუძვლით. ისეთი ფართომასშტაბიანი მოვლენებიც კი, როგორიცაა 1933 წლის შიმშილი და მეორე მსოფლიო ომის საომარი მოქმედებები, მასზე არ მოქმედებდა. მიუხედავად იმისა, რომ საბჭოთა ხელისუფლების მოსვლასთან ერთად, ტერიტორია კვლავ გახდა საზღვარი (რუმინეთის საზღვარი გადიოდა მდინარე დნესტრის გასწვრივ). ბაკოტამ არსებობა 1981 წელს დაასრულა, როდესაც ნოვოდნისტროვსკაიას ჰიდროელექტროსადგურის მშენებლობისთვის გადაწყდა დნესტრის წყლის დონის ამაღლება, რამაც გამოიწვია სანაპირო სოფლების დატბორვა.
დღეს ბაკოტა დნესტრის ბანკის ნაწილია, რომელზედაც შემორჩენილია მხოლოდ კლდოვანი მონასტრის ნაშთები.
