ატრაქციონის აღწერა
ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია არის მე -17 საუკუნის ეკლესია, რომელიც მდებარეობს ტერსკის რაიონის სოფელ ვარზუგაში, მდებარეობს მურმანსკის რეგიონის სამხრეთ -აღმოსავლეთ ნაწილში. სწორედ ეს ეკლესია გახდა ხის რუსული არქიტექტურის ერთ -ერთი დიდებული ძეგლი და წარმოადგენს სოფელ ვარზუგას ძეგლთა კომპლექსის განუყოფელ ნაწილს. აღსანიშნავია, რომ ეკლესია აგებულია ერთი ლურსმნის გარეშე. თუ შორიდან შეხედავთ ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესიას, ჩანს რომ ის საოცრად სრულყოფილია თავისი პროპორციებით და მოხდენილი. ეკლესიის სილუეტი ჰარმონიულად ერწყმის მიმდებარე ბუნებას. მნიშვნელოვანია, რომ ეკლესიის ყველა შემადგენელი ელემენტი გამოიყურებოდეს საოცრად პროპორციულად, რაც ხის არქიტექტურის ძეგლს აძლევს საზეიმო და დიდებულ სახეს.
ეკლესიის პირველი ნახსენები გვხვდება 1563 წლის ქრონიკების წყაროებში, თუმცა ისინი არაფერს ამბობენ დარწმუნებით. 1674 წლის გამწმენდ გაზეთში ნათქვამია, რომ ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია აშენდა 1674 წელს ოსტატი კლიმენტის ხელმძღვანელობით, რაც მოხდა მეფე ალექსეი მიხაილოვიჩის დროს. ეკლესიის სამხრეთ კედელზე იყო ხის ჯვარი, რომელიც 1985 წელს გადაიყვანეს ერთ – ერთ კუნძულზე, სახელად ვისოკი, რომელიც ვარზუგადან 3 კილომეტრშია, მაგრამ ეს ჯვარი დღემდე არ შემორჩენილა.
ეკლესიის მშენებლობა მოხდა სრულიად რუსეთის პატრიარქის ნიკონის საეკლესიო რეფორმის დროს, ისევე როგორც მორწმუნეთა დიდი განხეთქილების დროს - სწორედ ამ პერიოდში მურმანსკის მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი სასოწარკვეთილად იბრძოდა სხვადასხვა სახის ინოვაციებთან. ეს გარემოება აისახა ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესიაში კლასიკური ჰიპ-სახურავის სტილის სახით, იმისდა მიუხედავად, რომ ნიკონმა აკრძალა ამ ტექნიკის გამოყენება.
მიძინების ეკლესიის მშენებლობა განხორციელდა ეგრეთწოდებული "ოქროს მონაკვეთის" პრინციპით. ეკლესიის საფუძველი შედგებოდა ოთხკუთხედისგან, რომელიც შემუშავებულია სვეტის სახით, მდებარეობს ცენტრში და რამდენიმე მიმდებარე მილები - ამ ტექნიკის წყალობით, ეკლესიის ფუძეს ჯვრის ფორმა აქვს განივი ხედვით. ეკლესიის ზედა ნაწილი შედგება რვაკედლიანი ჩარჩოსგან, პავილიონისგან, გუმბათისა და გუმბათისაგან, რომლის ქორწილიც რვაქიმიანი ჯვრის სახითაა გაკეთებული.
ტაძრის გაფორმებისთვის გამოიყენეს სხვადასხვა დეკორატიული ელემენტები, მაგალითად, სასწორი და კოკოშნიკი - გუმბათის სპეციალურად შემუშავებული საფარი, ასევე მისი ფუძე. ეკლესიის შენობის სილამაზე მიღწეულია სხვადასხვა სახის მოჩუქურთმებული დეტალების გამოყენებით, რომლებიც წარმოდგენილია ფანჯრის ჩარჩოებით, ვერანდის ძელებით, ქედითა და ლულებით, ასევე სახურავის შაბლონებით, ქვედა და ზედა მაქმანის სახით. გუმბათის ნაწილები.
ეკლესიის საერთო სიმაღლე 34 მეტრია. მრევლისთვის თავისუფალი ფართობია 70 კვ. მეტრი. სამშენებლო სამუშაოების დასრულებიდან სამი წლის შემდეგ, კანკელი აკურთხეს, რომელშიც შედიოდა 84 ხატი. ზოგიერთი ხატი სპეციალურად 1677 წელს ახლადშექმნილი ეკლესიისთვის დაიხატა ანტონი-სიისკის მონასტრის ხატმწერებმა, ხოლო მეორე ნაწილი დახატა სოლოვეცკის ოსტატებმა და დარჩა იმ ეკლესიიდან, რომელიც აქ ადრე მდებარეობდა.
არა მხოლოდ ხის რუსული ხუროთმოძღვრების მცოდნეების დიდი უმრავლესობა, არამედ ისტორიკოსები და მკვლევარები მიიჩნევენ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარს ყველაზე გამორჩეულს ამ ტიპის ძეგლებიდან, რომლებიც მდებარეობს რუსეთის ჩრდილოეთით.
1847-1848 წლებში ეკლესიაში ჩატარდა კაპიტალური რემონტი და აღდგენითი სამუშაოები, ხოლო იგი შეიცვალა და ნაწილობრივ დაფარული იყო დაფებით.1860 წელს ეკლესიის კანკელი განახლდა; 1888 წლიდან 1895 წლამდე პერიოდში მოხდა ეკლესიის ისტორიაში ყველაზე დიდი განახლება, რომლის შესახებაც არის დიმიტრი აფანასიევიჩ ზაბორშჩიკოვის წარწერა - მთავარი ოსტატის ვაჟი - შიდა ხის დაფაზე. 1939 წელს მიძინების ეკლესიამ დაკარგა ყველა ზარი, რომელიც ამოიღეს და მოამზადეს მდინარის ნაპირზე გადასაყვანად, რომელიც არასოდეს მიღებულა, რადგან წყლის ძლიერმა ტალღამ ზარები მდინარეში გადაიტანა. შეუძლებელი იყო ზარების დაბრუნება. 1973 წელს მიძინების ეკლესია ხის არქიტექტურის ძეგლად იქნა აღიარებული, რის შემდეგაც იგი კვლავ აღადგინეს. 1996 წლიდან ღვთისმსახურება კვლავ ტარდება ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში.
