ატრაქციონის აღწერა
მე -19 საუკუნის ბოლოს, ქალაქ ოსტროვში, რომელიც მდებარეობს ქალაქ ფსკოვიდან 50 კილომეტრში, შეიქმნა სიმანის სპასო-ყაზანის დედათა მონასტერი. მონასტრის დამაარსებლები იყვნენ უძველესი სიმანსკის ოჯახი, რომელსაც ეკუთვნოდა სრულიად რუსეთის მოსკოვის პატრიარქი ალექსი I.
თანამედროვეთა აზრით, ტაძარი განსაკუთრებით ლამაზი და დიდებული ჩანდა მიმდებარე ხისგან დამზადებული შენობების ფონზე. ტაძრის ინტერიერი განსაკუთრებით მოცულობითი ჩანდა და სავსე იყო სინათლით. ეკლესიამ მოახერხა ყველაზე ძვირფასი ხატების შეგროვება, რომელთაგან ერთ -ერთი იყო ყაზანის ღვთისმშობლის ხატი, რომელიც ფსკოვის მოსახლეობამ შეიძინა 1851 წლის წყალდიდობის შემდეგ, ხოლო მეორე - წმინდა მოწამეების ლაურუსისა და ფლორის სასწაულებრივი ხატი. რომელიც ვლადიმერ სიმანსკის ქალიშვილმა მიიღო აღდგენა.
მღვდელი პაველ ვლადიმიროვიჩ სიმანსკი, რომელიც იყო მისი ბაბუის ალექსი I- ის ძმა, სურდა, რომ მისი გარდაცვალების შემდეგ მონასტერი დაარსებულიყო მის სამკვიდროში, რომლის საჭიროებებისთვისაც თანხები შემოიღეს 1896 წელს 15 ათასი რუბლის ოდენობით; გარდა ამისა, მიმაგრებული იყო ტაძრის მშენებლობისათვის მიწის გამოყოფა.
ერთი წლის შემდეგ, კერძოდ, 1897 წლის 17 აგვისტოს, ახლად აშენებული მონასტრის საზეიმო კურთხევა ჩაატარა ფსკოვის ეპისკოპოსმა ანტონმა. წმინდა იოანე კრონშტადტელმა მიიღო მონაწილეობა დღესასწაულის პროცესში და მამა პაველი, ისევე როგორც სრულიად რუსეთის მოსკოვის პატრიარქი ალექსი I, მოქმედებდნენ როგორც მისი სულიერი შვილი.
ყაზანის მაცხოვრის მონასტრის მუშაობის მთელი პერიოდის განმავლობაში, მის ქვეშ მოეწყო შემდეგი დაწესებულებები: საწყალი, სამრევლო სკოლა, ჰომეოპათიური საავადმყოფო, ფხიზელი საზოგადოება და ხელოსნობის სკოლა. სიმანის დედათა მონასტერი აქტიურად მონაწილეობდა საქველმოქმედო პროცესში.
მე -20 საუკუნის დასაწყისისთვის მონასტერში დაიწყო ყაზანის საკათედრო ტაძრის მშენებლობა, რომელსაც ჰქონდა ორი გვერდითი სამლოცველო, რომელთაგან ერთი აკურთხეს დიდი თანასწორი მოციქულთა თავადი ვლადიმერის სახელით და მეორე წმინდა მოწამე პავლეს საპატივცემულოდ. მხოლოდ შეუძლებელი გახდა მშენებლობის საბოლოოდ დასრულება, რაც ბოლშევიკურმა დევნამ შეუშალა ხელი, რის შედეგადაც ტაძარი უბრალოდ დაიხურა. საბჭოთა ათეიზმის პერიოდში სიმანსკის მონასტერი განადგურდა არა მხოლოდ დროით, არამედ ადამიანებითაც. ახლომდებარე სოფლების მაცხოვრებლებმა ფაქტიურად დაშალეს მთელი მონასტერი ნაწილებად საკუთარი სახლის საჭიროებისთვის და დანგრეული ტაძრები მხოლოდ ნაგავსაყრელი გახდა.
ასი წლის შემდეგ, 2003 წლის შემოდგომაზე, ველიკიე ლუკისა და ფსკოვის ეპისკოპოს ევსებიუსის ნებართვით და კურთხევით, ყაზანის ღვთისმშობლის ეკლესიის სამრევლო საზოგადოებამ დაიწყო მუშაობა ყაზანის მონასტრის ახალი აღორძინებისათვის. მაცხოვარი. დების შეკრების პროცესისათვის, ისევე როგორც მონასტრის თანდათანობითი აღდგენისათვის, მონაზონ მარკელას ეძახდნენ, რომელსაც აქვს საკმარისი გამოცდილება ასეთ საკითხებში. კამჩატკაში, დანგრეული სამხედრო ნაწილის ბაზაზე, მარკელამ უკვე გახსნა დედათა მონასტერი. მონასტერი ყაზანის ღვთისმშობლის საპატივცემულოდ იყო პირველი, სადაც მონასტრები არასოდეს არსებობდნენ.
2004 წლის აპრილში დაიწყო მათუშკა მარკელას მუშაობა. გლობალური სამუშაოები ჩატარდა: ნანგრევების გაწმენდა დანგრეული ფარდულებიდან, ასევე არასაჭირო შენობების გაწმენდა. სამუშაოს შესრულებაში ფასდაუდებელი დახმარება გაუწიეს ქალაქ კუნძულის ჯარისკაცებმა, რომლებიც ყოველდღიურად მუშაობდნენ ტაძრის რესტავრაციის სასარგებლოდ. 2004 წლის შემოდგომაზე დაიწყო ხის ეკლესიის მშენებლობა მართალი წმინდა იოანე კრონშტადტის სახელით. 2005 წლისთვის აშენდა თბილი ტაძარი, რომელშიც იკითხება ფსალმუნი და ტარდება მსახურება. 2005 წლის ზაფხულში მონასტერი ოფიციალურად დარეგისტრირდა; მასთან ერთად იყო ათი და და დედა მარკელა.იყო მოწყალების სახლიც. დები ყოველდღე ამზადებენ საჭმელს სუსტებისა და უსახლკაროებისათვის.
2007 წლის 23 აგვისტოს, ქვის კურთხევის რიტუალი შესრულდა მაცხოვრის გამოსახულების რეკონსტრუირებული ადგილის ადგილზე, რომელიც არ გაკეთებულა ხელით. 2010 წლის 4 ნოემბერს ჩატარდა პირველი ღვთაებრივი მსახურება ყაზანის ღვთისმშობლის ხატის სახელზე.
ამ დროისთვის წმინდა კარიბჭეები ხელახლა შეიქმნა, აშენდა კედლები და ორი სატრაპეზო, ასევე სიმღერის კლასი, სამხატვრო სახელოსნო, საკრისტირო; აშენდა კომუნალური ეზო, დის შენობა, აღდგა ძველი სარდაფი, დამონტაჟდა ელექტროენერგია და წყალმომარაგება. შემდგომი აღდგენა ხორციელდება შემოწირულობების წყალობით.
