ატრაქციონის აღწერა
კლოსტერნეიბურგის მონასტერი არის ავგუსტინის მონასტერი ქვემო ავსტრიაში, დუნაის ნაპირებზე, ვენის ჩრდილოეთით. მონასტერი დაარსდა 1114 წელს ავსტრიელი გრაფი ლეოპოლდ III- ისა და მისი მეორე მეუღლის აგნესის მიერ. ლეგენდის თანახმად, აგნესმა დაკარგა თავისი საყვარელი შარფი, რომელიც კისრიდან მოწყვეტილი და ძლიერი ქარის ტალღამ წაიღო. ლეოპოლდმა იგი იპოვა რამდენიმე წლის შემდეგ, ნადირობისას. ის ირწმუნებოდა, რომ ღვთისმშობელმა მიიყვანა იგი სწორ ადგილას. სწორედ იქ აღმოჩნდა შარფი, რომ დაარსდა სააბატო. ძნელია ვიმსჯელოთ ასეთი ლამაზი ლეგენდის საიმედოობაზე, თუმცა, შარფი კვლავ ინახება მონასტრის მუზეუმში. სხვა ლეგენდის თანახმად, მონასტერი აშენდა მკვლელობის ცოდვის გამოსასყიდად.
მისი გარდაცვალების შემდეგ ლეოპოლდი დაკრძალეს სააბატოში, მთავარი ეკლესიის საძვალეში, რომლის სამსხვერპლო მორთულია მრავალი მე -12 საუკუნის მოოქროვილი ფილებით ბიბლიურ თემებზე (ოსტატი ნიკოლოზ ვერდუნელი). სპეციოზას სამლოცველო აკურთხეს 1222 წელს და არის უძველესი გოთური ნაგებობა ავსტრიაში.
ერცჰერცოგ მაქსიმილიან III- ის დროს სააბატო იყო ქვეყნის გვირგვინი "როგორც ავსტრიის მემკვიდრეობითი მიწების ერთიანობის სიმბოლო". მე -15 საუკუნის პირველ ნახევარში, აბატ ჯორჯ მუესტინგერის (1418-1442) მეფობის დროს, რომელიც ვენის ასტრონომის ჯონ გმუნდენის მეგობარი და მოწაფე იყო, შეიქმნა სემინარია, სადაც შეისწავლეს ციური სხეულები და შეიქმნა რუქები.
1634 წლიდან, ჰაბსბურგების მეფობის დროს, მრავალი მონასტრის შენობა ბაროკოს სტილში აღადგინეს არქიტექტორებმა იაკობ პრანდტაუერმა, ჯოზეფ ემალუელ ფიშერ ფონ ერლახმა. 1740 წელს, ჩარლზ VI- ის გარდაცვალების შემდეგ, რეკონსტრუქციის პროექტი შეწყდა. 1882 წლიდან მონასტრის ეკლესიის აღდგენა დაიწყო ფრიდრიხ ფონ შმიდტის პროექტის მიხედვით, სწორედ ამ პერიოდში შეიქმნა ორი სამრეკლო.
სააბატოსთვის ყველაზე რთული პერიოდი დადგა 1941 წელს. სააბატო დაიშალა: ზოგი ბერი გადაასახლეს, ზოგი ჯარში გაგზავნეს, დანარჩენი კი ციხეში გაგზავნეს ან ანტიფაშისტური იდეების გამო დახვრიტეს. დღეს სააბატოში 47 ახალბედა ცხოვრობს და იქ არის მუზეუმი.
