ატრაქციონის აღწერა
იოანე ნათლისმცემლის ეკლესია აშენდა 1805 წელს. ის მდებარეობს ფსკოვის რაიონის ნეველსკის რაიონის სოფელ ივანოვოში. სანამ 1772 წელს ბელორუსიის აღმოსავლეთ ნაწილი შეუერთდებოდა რუსეთის ტერიტორიას, ეს მიწები ეკუთვნოდა პოლონეთს. ამ მიწის ნაკვეთის მფლობელი იყო პოლონელი მაგნატი რაძივილი.
1772 წლის შემდეგ, როდესაც მიწის ეს ნაწილი გადაეცა რუსეთს, ეს გამოყოფა სახელმწიფოდ ითვლებოდა, სანამ იმპერატრიცა ეკატერინე მეორემ არ გადასცა ივან ივანოვიჩ მიხელსონს, ბელორუსიის სამხედრო გუბერნატორს, ქვეითი ჯარების გენერალს, რუსეთის მთავარსარდალს ჯარები მოლდოვაში და ვლახეთში. გარდა ამისა, გენერალი მიხელსონი იყო ერთ -ერთი მათგანი, ვინც მონაწილეობა მიიღო აჯანყების ჩახშობაში იემელიან პუგაჩოვის მეთაურობით. წმინდა იოანე ნათლისმცემლის ეკლესიის მშენებლობასა და გაუმჯობესებაში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილისთვის, ასევე სამშობლოსადმი გაწეული ღვაწლისთვის, იგი დაკრძალეს ტაძრის ქვეშ არსებულ საძვალეში. სწორედ მის ხარჯზე და მისი ინიციატივით აშენდა იოანე ნათლისმცემლის ტაძარი. არსებობს ლეგენდა, რომ გენერალმა ააგო ტაძარი ლუთერანიზმიდან მართლმადიდებლობაში გადაყვანის შემდეგ. ტაძრის ფასადს დასავლეთ მხარეს ჰქონდა ხის დაფა, რომელზედაც ლითონის ასოებით გაკეთებული ტექსტი იყო. მან აღნიშნა მშენებლობის თარიღი და ის ფაქტი, რომ ტაძარი აშენდა ფულით და გენერალ მიქელსონის ნებით.
ზოგიერთი წყაროს თანახმად, მშენებლობა გაგრძელდა 1863-1866 წლებში. სხვების აზრით, ტაძარი მოქმედებდა თითქმის 1950 -იან წლებამდე და მას არანაირი რესტრუქტურიზაცია არ ჩაუტარებია. ტაძარს ორი ტახტი ჰქონდა. მთავარი ტახტი მიეძღვნა იოანე ნათლისმცემლის შობას. ზედა მხარეს საკურთხეველი აკურთხეს წმინდა დიდი მოწამე ეკატერინეს სახელით, იმპერატრიცა ეკატერინე II- ის მფარველი წმინდანის საპატივცემულოდ. თანამედროვენი მოწმობენ, რომ ეკლესიის გვერდით სამსხვერპლოში იყო იმპერატრიცა, გენერალ მიქელსონისა და მისი ორი ქალიშვილის ხატები.
ტაძარს ჰქონდა მდიდარი მორთულობა და ჭურჭელი: მუხის პარკეტით და მუწუკით, ლამაზი ჩუქურთმებით და მარმარილოს დეკორაციებით, ეს იყო ნამდვილი ხელოვნების ნიმუში. ორი მარმარილოს ბიუსტი დამონტაჟდა ნართექსში. ერთი ეკუთვნოდა თავად გენერალ მიქელსონს, მეორე - მის მეუღლეს შარლოტა ივანოვნას. ეს ნამუშევრები F. I. დღეს შუბინი გამოფენილია ერმიტაჟში. ჭურჭლის ნაწილი შემოწირულია მიხელსონის მიერ, მეორე ნაწილი კი შემოიღო დიდმა ჰერცოგმა ვლადიმერ ალექსანდროვიჩმა ივანოვოში მოგზაურობის დროს.
ტაძარი დაიხურა მე -20 საუკუნის 50 -იანი წლების დასაწყისში (სხვა წყაროების თანახმად, 30 -იან წლებში), მანამდე ის მუდმივად ფუნქციონირებდა. მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ, ეკლესიის შენობა გადაეცა სახელმწიფოს. დიდი ხნის განმავლობაში იყო კლუბი, ბიბლიოთეკა, სახელმწიფო მეურნეობა, მუზეუმი მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი. შენობამ შესამჩნევად შეცვალა თავისი გარეგნობა. დაანგრიეს გუმბათი და სამრეკლო. შენობა მთლიანად აღადგინეს სამხრეთ მხარეს, ნაწილობრივ დასავლეთით და აღმოსავლეთით. ტაძრის ინტერიერიც მთლიანად შეიცვალა.
ტაძრის არქიტექტურა მიეკუთვნება ადრეულ კლასიკურ სტილს მისი მკაცრი ფორმებით. შენობას აქვს მართკუთხა ბაზა, ოდნავ წინ წამოწეული ჩრდილოეთ და სამხრეთ ფასადის ფრთებით. ტაძრის სიგრძე 28,5 მეტრია, სიგანე 14,7 მეტრი და სიმაღლე 11,5 მეტრი. ტაძრის სტრუქტურა მოიცავს ოთხკუთხედს, მართკუთხა საკურთხეველს, ვესტიბულსა და ვერანდას, დაყოფილ სამ ოთახად. მთავარი შესასვლელი მდებარეობს დასავლეთ მხარეს. ჩრდილოეთიდან და სამხრეთიდან შეგიძლიათ პირდაპირ ოთხკუთხედზე გადახვიდეთ. კვადრატული ფასადები დაფარული ნიშებით, თაღოვანი ფანჯრის ღიობებით და დორიკული პორტიკებით ხაზს უსვამს კლასიციზმს. აგურის გარე კედლები შეღებილია ყვითელ -ოხერის ფერით, დეკორატიული ელემენტებით და სვეტებით - თეთრი. სამრეკლო იყო მართკუთხა ფორმის და ჰქონდა რამდენიმე იარუსი.
დღეისათვის ტაძრის შენობა გადაეცა მორწმუნეებს და აღდგება. მიმდინარეობს აღდგენითი სამუშაოები.
