ერთ -ერთი ევროპული ქვეყანა, რომელიც იკავებს პატარა ტერიტორიას და, მიუხედავად ამისა, ახასიათებს ცხოვრების მაღალი დონე, მშვიდი და კომფორტული ატმოსფერო. ეს დიდწილად განპირობებულია ლუქსემბურგის ეროვნულ მახასიათებლებით, მისი მოსახლეობის მენტალიტეტით და კულტურით.
კულტურა პირველ რიგში მოდის
ალბათ, ეს არის დევიზი, რომელიც საჰერცოგოს მაცხოვრებლებს შეეძლოთ დაეწერათ თავიანთ ბანერებზე. მთელი მათი იზოლაციის, თავშეკავებისა და განწყობის გამო ოჯახისთვის და არა გასართობად, ისინი ყველა სტუმარს გულთბილად და თავაზიანად ეპყრობიან. ქცევის სისწორე გამოიხატება თუნდაც უმცირეს ნივთებში, ქუჩაში შემთხვევითი შეხვედრის შემთხვევაში, რომ აღარაფერი ვთქვათ სტუმრების დასვენების ორგანიზებაზე.
ლუქსემბურგელებისთვის ბუნებრივია კულტურული ტრადიციების დაცვაც, მაგალითად ახალი დღის ან ღამის დადგომა. ქვეყნის ხელისუფლებამ და ცალკეულმა საზოგადოებამ დააწესა მრავალი პრიზი, რომელიც დაჯილდოვებულია და წახალისებულია კულტურისა და ხელოვნების მუშაკებისთვის. თითოეულ საზოგადოებას ასევე აქვს საკუთარი ორკესტრი, რომელიც შთააგონებს მოსახლეობას მუსიკალური კონცერტებით შაბათ -კვირას და არდადეგებზე.
გერმანიასა და საფრანგეთს შორის
მეცნიერები ამტკიცებენ, რომ ამ ორ დიდ სახელმწიფოსთან სიახლოვემ არ შეიძლება გავლენა მოახდინოს საჰერცოგოს მკვიდრებზე, რომლებმაც მემკვიდრეობით მიიღეს გერმანელების ან ფრანგების გარკვეული დამახასიათებელი ნიშნები. პირველ რიგში ლუქსემბურგელებმა ისესხეს ეროვნული ხასიათის ისეთი თვისებები: კოლოსალური შრომისმოყვარეობა; ვალდებულება და პასუხისმგებლობა; სიზუსტე, სიზუსტე, იდეალისკენ სწრაფვა. ფრანგმა ერმა მეზობლებს მიანიჭა ცნობისმოყვარე განწყობა, მეგობრებთან, კოლეგებთან, მეზობლებთან კომუნიკაციის სურვილი ქუჩაში ან გეოგრაფიული რუქა.
ლუქსემბურგის ამ გეოგრაფიულმა მდგომარეობამ განაპირობა მრავალენოვანობა ამ საკმაოდ მცირე არეალში. ქვეყნის ოფიციალური ენებია გერმანული და ფრანგული. ყოველდღიურ ცხოვრებაში კომუნიკაცია ხდება, როგორც ადგილობრივები ხუმრობენ, ლუქსემბურგულ ენაზე, რომელიც დაფუძნებულია დაბალი გერმანული დიალექტების საოცარ კოქტეილზე, რომელიც გადაფენილია ფრანგული სიტყვებითა და გამონათქვამებით.
კათოლიკური სარწმუნოების დასაყრდენი
ტურისტებს უკვირს იმის გაგება, რომ ევროპაში მთავარი კათოლიკური ქვეყანა არ არის პოლონეთი, როგორც ჩვეულებრივ ფიქრობენ, არამედ პატარა ლუქსემბურგი.
მოსახლეობის 97% თავს კათოლიკებად თვლის, დანარჩენი პროტესტანტები, ებრაელები, მართლმადიდებლები არიან. საბერძნეთის, რუსეთისა და სერბეთის მკვიდრნიც თავს მართლმადიდებლობის მიმდევრებად თვლიან. მოსახლეობა ტოლერანტულია ნებისმიერი რელიგიის მიმართ, პატივს სცემს ადამიანის არჩევანს.
